شبراوی، عبدالله بن محمد
| نام | شبراوی، عبدالله بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1171 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الأتحاف بحب الأشراف |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1335AUTHORCODE |
جمال‌الدين ابومحمد عبدالله بن محمد بن عامر شبراوى (1092 - 1172ق) از فقها و اصوليون مذهب شافعى و مورخ، محدث و اديب و شاعر بود.
شبراوى در جامع الازهر تدريس مى‌كرد و مدتى رياست آن را عهده‌دار بود. او به درجه‌اى رسيد كه موقعيتى نزد حكومت يافت و به همين دليل در دوره او اهل علم نيز به موقعيت والايى دست يافتند.
اساتيد
برخى استادان او عبارتند از: محمد بن عبدالله خرشي مالكي، خليل بن إبراهيم لقاني، محمد بن عبدالباقي زرقاني، عبدالله بن سالم بصري و أحمد بن غنيم نفراوي.
شاگردان
برخى شاگردان او: احمد بن محمد بن عبدالوهاب سمنودي محلي، احمد بن يونس خليفي، عبدالوهاب شبراوي، و محمد بن علي صبّان.
وى از دوستداران ائمه و اهل‌بيت پيامبر است و در مقدمه كتاب الاتحاف مى‌گويد: از كودكى به خاندان پيامبر عشق و محبت داشتم و علاقه داشتم اخبار آنان را بشنوم. با آنكه وى در مذهب فقهى پيرو شافعى است اما مذهب كلامى او روشن نيست، زيرا در كتاب الاتحاف، هنگام شرح حال دوازده امام، حضرت على(ع) و امام حسن مجتبى(ع) را جزو امامان نشمرده و پس از بيان زندگى آن دو مى‌نويسد: اولين نفر از ائمه، حسين بن على(ع)، دومين نفر از ائمه زيد بن حسن بن على، سومى حسن بن حسن بن على و چهارمى على زين‌العابدين است. سپس بقيه ائمه را طبق نظر شيعه بيان كرده و درباره امام دوازدهم مى‌گويد: شيعه معتقد است كه او مهدى است ولى چنين نيست. گويا شبراوى قصد شمارش و شرح حال دوازده امام شيعه را داشته ولى در بيان آنها به اشتباه افتاده است چون كسى به امامت حسن بن زيد و حسن مثنى در كنار ائمه شيعه و با ترتيبى كه وى بيان مى‌كند معتقد نيست و زيديه هم اينگونه شمارش نمى‌كنند.
شبراوى در قاهره از دنيا رفت.
آثار
آثار علمى او عبارتند از: شرح الصدر في غزوة بدر، عنوان البيان و بستان الاذهان، نصائح و حكم، الإتحاف بحب الأشراف، نزهة الابصار فى رقائق الاشعار و ديوان شعر با عنوان: منائح الألطاف في مدائح الأشراف.