معرفة المعاد
| نام کتاب | معرفة المعاد |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | معاد شناسي
معاد شناسي. عربي |
| پدیدآورندگان | حسيني طهراني، محمدحسين (نويسنده)
مبارک، عبدالرحيم (مترجم) |
| زبان | عربي |
| کد کنگره | BP 222 /ح5 م6043 1374 |
| موضوع | برزخ
رستاخيز معاد |
| ناشر | دار المحجة البيضاء |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | مجلد1: 1416ق ,
مجلد2: 1416ق , مجلد3: 1416ق , مجلد4: 1416ق , مجلد5: 1416ق , مجلد6: 1416ق , مجلد7: 1416ق , مجلد8: 1416ق , مجلد9: 1416ق , مجلد10: 1416ق , |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE13093AUTOMATIONCODE |
معرفة المعاد، ترجمه عربی کتاب «معادشناسی» سید محمدحسین حسینی طهرانی (1305-1374ش) است که توسط عبدالرحیم مبارک صورت گرفته است.
معاد یکی از اصول عقاید پنجگانه شیعه است و در این زمینه کتب فراوانی نگارش یافته است که این اثر از آن جمله است و شامل مباحثی درباره مرگ، عالم قبر و برزخ، قیامت، نفخ صور، معاد جسمانی و حشر، نامه عمل، شهادت، صراط و میزان و حساب، شفاعت، اعراف و بهشت و جهنم و خلود، در ده جلد است.
تعریب این اثر همچون اصل آن در ده جلد و با مقدمه مؤلف آغاز شده و به مجلس هفتادوپنج ختم شده است.
با نگاه اجمالی به فهرست محتویات «معادشناسی» و تعریب آن، با مغایرتهایی روبهرو میشویم؛ مثلاً مجلس اول کتاب «معادشناسی»، پانزده زیرمجموعه دارد؛ لکن در همین مجلس از تعریب، سیزده عنوان زیرمجموعه دارد. لازم به ذکر است که این عنوانبندی فقط در فهرست محتویات به آن اشاره شده است و در متن این دو اثر، نشانی از این عناوین نیست.
در همین مجلس، عنوان دوم در متن اصلی با نام «مقام انسان در میان موجودات» نامگذاری شده است؛ لکن در تعریب، این عنوان با عنوان دیگری به نام «الأمور الاعتبارية هي هوة الحقيقة و حافتها» جایگزین گردیده است.
آخرین عنوان از همین مجلس در متن اصلی با نام «خطبه رسولالله در جمعه آخر ماه شعبان» آمده است، ولی در تعریب «أفضل الأعمال الاجتناب عن المحرمات و خطبة رسولالله في شهر شعبان» ذکر شده است[۱].
چون این مطالب در ابتدا بهصورت سخنرانی و منبر بوده، سپس گردآوری و بهصورت کتاب تدوین شده، بنابراین محقق در ابتدای مجالس متن اصلی، زمان سخنرانیها را در پاورقی قید نموده است؛ لکن در تعریب چنین چیزی دیده نمیشود[۲].
در تعریب، اشعار فارسی به زبان اصلی آمده و به عربی ترجمه نشده است[۳].
فهرست محتویات هر جلد، در ابتدای آن آمده است؛ چنانکه در متن اصلی نیز همینگونه است.
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- حسینی طهرانی، محمدحسین، «معادشناسی»، انتشارات نور ملکوت قرآن، مشهد، 1427ق.