شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (شرح حسینی)

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام
    نام کتاب شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام
    نام های دیگر کتاب شرائع الاسلام في مسائل الحلال و الحرام. شرح
    پدیدآورندگان حسيني، عبد الزهراء (شارح)

    محقق حلي، جعفر بن حسن (نويسنده)

    زبان عربي
    کد کنگره
    موضوع فقه جعفري - قرن 7ق.
    ناشر عراق - نجف اشرف
    مکان نشر ذوي القربي
    سال نشر مجلد1: 1432ق ,

    مجلد2: 1432ق ,

    مجلد3: 1432ق ,

    مجلد4: 1432ق ,

    مجلد5: 1432ق ,

    مجلد6: 1432ق ,

    مجلد7: 1432ق ,

    مجلد8: 1432ق ,

    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE19237AUTOMATIONCODE

    شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (شرح حسینی)، کتاب شرایع مرحوم محقق حلی (ابوالقاسم نجم الدین محمد بن حسن هذلی)، همراه با شرح مزجی آن از سید عبدالزهرا حسینی خطیب، است که به زبان عربی، در هشت جلد، به رشته تحریر، درآمده است.

    از میان آثار پرارزش محقق حلی، کتاب شرائع الإسلام، در میان کتاب‎های فقهی شیعه، از شهرت و درخشندگی خاصی برخوردار است. این کتاب، یکی از برترین، ارزنده‎ترین و جامع‎ترین کتاب‎های فقهی امامیه است که از بدو تألیف تاکنون، همواره محور تدریس و تحصیل و عنوان درس خارج استدلالی اساتید حوزه‎های علمیه بوده و از زمان مؤلف تا این هنگام، بارها و بارها، بر آن حاشیه، تعلیقه، شرح و ترجمه به زبان‎های گوناگون (فارسی، اردو، ترکی، روسی، فرانسوی و احتمالا انگلیسی) نوشته شده است که اینها همه، به دلیل چند ویژگی آن، از جمله: تبویب بی‎نظیر، ترتیب احکام، کثرت فروعات، نثر زیبا و دلپذیر و جامع ابواب فقه بودن آن است[۱].

    شرح‎های این کتاب، که به‎گونه‎های مختلف، مانند شرح آمیخته با متن (مزجی)، تعلیقه و قال - أقول بوده، دو قسمند:

    1. شرح‎هایی که نام خاصی ندارند و به نام «شرح شرائع الإسلام» معروفند (مانند اثر حاضر).
    2. شروحی که عناوین خاصی دارند که معروف‎ترین آن‎ها، عبارتند از: مسالک، مدارک، جواهر، مطالع الأنوار، مصابيح الفقيه و هدایة الأنام[۲].

    شارح در اثر حاضر، به آراء محقق در شرایع و کتب دیگر او مانند «المختصر» و «المعتبر» اکتفا کرده و متعرض موارد اختلافی در بعضی مسائل نگردیده است، مگر مواردی که مصنف تردید داشته یا در آن‎ها، احتیاط کرده و یا با عبارات «الأنسب»، «الأشبه»، «الأشهر»، «الأظهر»، «الأقوی»، الأصح» و... به آن‎ها، اشاره نموده است[۳].

    ضرورت آمیختگی شرح با متن، در برخی موارد، به اختلاف در اعراب کلمه بین اصل و شرح، انجامیده، ولی از آنجا که هدف، شرح و بسط عبارات بوده و آن‎هم به‎گونه‎ای که مشکلی در آن برای دانشجو باقی نماند، اختلاف مزبور چندان اهمیتی ندارد[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: انصاری قمی، ناصرالدین، ص198-199
    2. ر.ک: همان، ص199
    3. ر.ک: مقدمه شارح، ص6
    4. ر.ک: همان، ص7

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. انصاری قمی، ناصرالدین، «کتاب و نقد/ کتاب‎شناسی شروح شرائع الإسلام»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نشریه: علوم اسلامی «مشکوة»، تابستان 1373، ‎شماره 43 (33 صفحه، ‎از 197 تا 229)، به آدرس:

    http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/ 52797


    وابسته‌ها

    پیوندها