امثال و حکم نهج‌البلاغه و معادلهای فارسی و انگلیسی
| نام کتاب | امثال و حکم نهج‌البلاغه و معادلهای فارسی و انگلیسی |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | امثال و حکم نهج‌البلاغه و معادلهای فارسی و انگلیسی آنها
نهج‌البلاغه. فارسی - عربی. برگزیده |
| پدیدآورندگان | اندقانی، هاجر (نويسنده) |
| زبان | فارسی
عربی انگلیسی |
| کد کنگره | BP 38/09 /ض4الف8 |
| موضوع | ضرب المثلهای انگلیسی
ضرب المثلهای عربی ضرب المثلهای فارسی علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - ضرب المثلها |
| ناشر | ميثم تمار |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1379 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE3528AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
امثال و حكم نهج‌البلاغه، تأليف نويسنده معاصر هاجر اندقانى به زبان فارسى است. نگارنده در اين پژوهش 340 مثل و حكمت از نهج‌البلاغه را گردآورده و بعد از بيان ترجمه آنها اقدام به معادل‌يابى اين امثال و حكم در زبان فارسى و انگليسى نموده است.
ساختار
نويسنده در ذيل هر مثل يا حكمت نهج‌البلاغه، ابتدا ترجمه فارسى آن، سپس عبارات يا ضرب‌المثل‌هاى فارسى معادل با آن ذكر شده است. نويسنده تلاش كرده است كه مثل‌هاى انگليسى معادل با آن حكمت را نيز از منابعى؛ مانند فرهنگ ضرب‌المثل‌هاى انگليسى - فارسى گردآورى كند.
گزارش محتوا
نويسنده در مقدمه كتاب با بررسى ريشه «مثل» و ويژگى‌هاى اين بخش از ادبيات كه باعث رواج آن در ميان اقوام مختلف شده است، مى‌نويسد: «مثل از ريشه مُثُول به معناى شبيه بودن چيزى به چيز ديگر است و اين واژه در عربى به معناى ديگرى نظير سخن، حديث، پند، عبرت، صفت و غيره نيز به‌كار رفته است؛ و در اصطلاح جمع مختصرى است كه دربردارنده تشبيه يا مضمون حكيمانه باشد و به سبب روانى لفظ و روشنى معنى و لطف تركيب، شهرت يافته و همگان آن را بدون تغيير در محاوره به كار مى‌برند.
امثال و تعبيرات رايج در ميان هر قوم و ملت يكى از اركان مهم زبان و ادب آن قوم و نمودارى از ذوق و قريحه و صفات روحى و اخلاقى و افكار و تصورات و رسوم و عادات آن ملت است. اغلب امثال در لباس كنايه و يا در قالب كلامى موزون و دلنشين بيان شده‌اند و حاوى انديشه‌اى عميق و سودمند و يا انتقادى شديد و طنزآميز از رفتار و گفتار آدميان و يا نابسامانى‌هاى اخلاقى و اجتماعى است. اين سخنان كوتاه و سودمند و دلنشين كه هر كدام از آنها انديشه‌اى ژرف و لطيف و يا پندى نغز را در بر دارند، به سبب سادگى و روانى و عمق انديشه در طى روزگاران مقبوليت يافته و سرانجام در زبان خاص و عام جارى گشته و نام مثل به خود گرفته‌اند».
استفاده از امثال به عنوان چاشنى و زيبايى كلام و استحكام بخشيدن به نيروى استدلال در نزد همگان معمول است. در قرآن كريم و كلام رسول‌الله(ص) و اميرمؤمنان(ع) مثل‌هاى فراوانى وجود دارد، كه نويسنده در اثر حاضر تنها مثل‌هاى ذكر شده در كلام امام على(ع) را گردآورى و در زبان فارسى و انگليسى معادل‌يابى كرده است. وى در خصوص انگيزه اين كار مى‌گويد: «هدف از اين مقارنه و معادل‌يابى، آن است كه غالباً امثال و حكم مضامين مشتركى ميان ملت‌ها مى‌باشند و چه بسا فهم يك مثل يا يك حكمت از راه معادل آسان‌تر و روشن‌تر از ترجمه آن باشد و خواننده را بهتر به مفهوم مثل يا حكمت مورد نظر منتقل نمايد».
اشعار شعراى فارسى زبان؛ مانند مولوى، حافظ، سعدى، فردوسى و جامى سرشار از اشعار نغز و حكمت‌هاى پرمغزى است كه نويسنده با ذكر آنها بر غناى كتاب خود افزوده است. برخى از ضرب‌المثل‌هاى عربى با عبارات مختلفى به صورت ضرب‌المثل و يا شعر در منابع آمده است كه اين موارد نيز با عنوان «نظيره» آمده است.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب