ابوالسعادات اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر
| نام | ابوالسعادات اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر
شفرویه اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر شفروه اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 635 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مطلع الصباحتين و مجمع الفصاحتين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE15461AUTHORCODE |
«اَبوالسَّعاداتِ اِصفَهانى، اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد» زنده در 635ق، عالم و نويسنده امامى بود. از جزئيات زندگى وى آگاهى چندانى در دست نيست؛ حتى تاريخ مرگش نيز مورد اختلاف است. برخى از متأخرين، سال درگذشت او را 635 و يا حدود 640ق نوشته‌اند كه در منابع كهن‌تر بدان اشاره‌اى نشده است. تنها ابن طاووس در اليقين (ص 79) و فلاح السائل (ص 15) يادآور شده كه وى در صفر 635 به بغداد آمده و در همان ايام ابن طاووس از وى بهره برده است. از استادان او، ابوالفرج على پسر قطب الدين راوندى و از شاگردانش به جز ابن طاووس، خواجه نصيرالدين طوسى و ابن ميثم بحرانى را مى‌شناسيم.
از جمله آثارى كه براى ابوالسعادات برشمرده‌اند، «مجمع البحرين و مطلع السعادتين» يا «مجمع البحرين في جمع المواعظ و الحكم المستخرج من بحرى النبوة و الامام» است كه آقا بزرگ ياد كرده و مى‌تواند با «مطلع الصباحتين و مجمع الفصاحتين» يكى باشد. عنوان اخير تأليف و تلخيصى بوده است از دو کتاب «الشهاب قاضى قضاعى» شامل سخنان پيامبر(ص) و نهج البلاغه حضرت على(ع) كه افندى از آن سخن گفته است.
از ديگر آثار او عبارتند از
1. توجيه السؤالات في حل الاشكالات؛
2. الفائق على الاربعين في فضائل اميرالمؤمنين(ع)؛
3. فضيل الحسين و فضله و شكايته و مصيبته و قتله(ع)؛
4. منبع الدالائل (جامع الدلائل) و مجمع الفضائل.
منابع
دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ج5، ص515.