شمیم، علی‌اصغر
| نام | شمیم، علی‌اصغر |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1283 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1345 هـ.ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE634AUTHORCODE |
ولادت
«مرحوم على‌اصغر شميم»، در سال 1283ش، در شهر همدان تولد يافت.
تحصیلات
پدرش، ميرزا داوود شميم، از منشيان و معلمان همدان به شمار مى‌رفت. شميم، تحصيلات ابتدايى و متوسطه خود را در مدرسه نصرت همدان به پايان برد. وى براى ادامه تحصيل به تهران مسافرت كرد و در دانشسراى عالى كه در آن وقت، رياست آن را دكتر عيسى خان صديق بر عهده داشت و استادانى همچون مرحوم عباس اقبال، مرحوم بديع الزمان فروزانفر، مرحوم احمد بهمنيار و مرحوم سيد كاظم عصار و دكتر رضازاده شفق و دكتر حسابى به تدريس در آن اشتغال داشتند، به تحصيل پرداخت. وى در سال 1310ش، به دريافت درجه ليسانس نائل شد و پس از فراغ از تحصيل، به شغل دبيرى در دبيرستان‌هاى تبريز پرداخت و در سال 1315، بار ديگر به تهران آمد و به تدريس تاريخ در دبيرستان‌هاى تهران مشغول شد. در سال 1325، سرپرستى اداره فرهنگ اصفهان و در حدود سال‌هاى 1331 و 1332ش، سرپرستى اداره فرهنگ استان خوزستان را بر عهده گرفت.
وى در برپايى كلاس‌هاى شبانه و پى‌ريزى تعليمات اكابر، نقش عمده‌اى را ايفا كرد. چندى نيز در كتابخانه ملى، به كار پرداخت و رياست آن را بر عهده داشت. سرانجام، در مهرماه 1335، به دانشگاه تهران، دانشكده ادبيات انتقال يافت. و در آبان ماه 1337، بازنشسته شد. وى در دوران بازنشستگى نيز همچنان به تدريس در دانشكده ادبيات و دانشكده پليس ادامه داد.
از مرحوم شميم دو پسر به نام‌هاى احمد (دكتر جراح) و ايرج (مهندس كشاورزى) و يك دختر به نام ايران‌دخت، باقى مانده است كه ثمره ازدواج وى با بانو آسيه متينى مى‌باشد.
آثار
مرحوم شميم، بيش از نيمى از عمر 62 ساله خود را در خدمت آموزش و تعليم و تحقيق و تأليف گذراند و در اين دوره طولانى خدمات فرهنگى، تأليفات و آثارى را از خود به يادگار نهاد كه برخى از آنها عبارتند از:
- كردستان؛
- مطالعه‌اى در باب مقامات حميدى؛
- فرهنگ امير كبير؛
- ايران در دوره سلطنت قاجار، قرن سيزدهم و نيمه اول قرن چهاردهم؛
- تاريخ سياسى دول معظم؛
- ايرانيان اشيل (ترجمه)؛
- آخرين معشوقه سلطان عبدالحميد (ترجمه)؛
- جغرافياى اقتصادى در اروپا و تاريخ مفصل ايران؛
- اقتباس از قرآن كريم؛
- شأن نزول آيات.
وفات
وی در سال 1345، روز جمعه، 12 خردادماه، بر اثر يك بيمارى طولانى به رحمت ايزدى پيوست.