قرآن مجید با ترجمه شعری (قرآن نامه)
ترجمه قرآن (اميد مجد)، با نام «قرآن‌نامه»، ترجمه فارسى قرآن به‌گونه منظوم است و توسط اميد مجد صورت گرفته است.
| نام کتاب | قرآن مجید با ترجمه شعری (قرآن نامه) |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | قرآن. فارسی - عربی |
| پدیدآورندگان | مجد، امید (سراينده) |
| زبان | عربی
فارسی |
| کد کنگره | BP 59/66 /م34 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 14
قرآن - ترجمه‌ها - شعر |
| ناشر | اميد مجد |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1382 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE1950AUTOMATIONCODE |
اين ترجمه، به گفته مترجم شهير قرآن كريم، استاد خرمشاهى، يكى از شيواترين ترجمه‌هاى قرآن است. وى مى‌افزايد: «بنده به‌عنوان يك آشنا با ادب فارسى و ترجمه قرآن و مسائل قرآن‌پژوهى، ترجمه ايشان را مى‌پسندم و سادگى و روانى و بى‌پيرايگى آن به دلم مى‌نشيند، به‌ويژه آنكه از صافى نقد و نظر يكى از قرآن‌شناسان صاحب‌نظر معاصر، استاد محمدمهدى فولادوند، مترجم قرآن كريم هم گذشته است»[۱]
موسيقى شگفت‌انگيز قرآن، از همان ابتداى شروع ترجمه به زبان فارسى، برخى از مترجمان اديب را به اين انديشه واداشت كه آن را به زبان آهنگين و يا منظوم ترجمه كنند. كهن‌ترين اين ترجمه‌ها كه به حدود قرن دوم هجرى منسوب است، ترجمه‌اى آهنگين از دو جزء قرآن مجيد است كه به اهتمام دكتر احمدعلى رجائى با عنوان «پلى ميان شعر هجائى و عروضى فارسى در دو قرن اول هجرى» در سال 1353ش، توسط بنياد فرهنگ ايران به چاپ رسيد[۲]
از ديگر ترجمه‌هاى مشهور منظوم قرآن، ترجمه و تفسير مرحوم صفى‌عليشاه است كه در سال 1319ق، براى اولين بار به چاپ سنگى رسيد. ترجمه‌هاى محمد شائق، سيد محمدعلى محمدى (موسوى جزايرى) و سيد ابراهيم سجادى از ديگر ترجمه‌هاى منظوم از قرآن كريم است.
اولين ترجمه منظوم و كامل قرآن كه بعد از انقلاب اسلامى منتشر شد و براى نخستين بار به سال 1376ش، به چاپ رسيد، «ترجمه منظوم اميد مجد» است كه در وزن «فعولن فعولن فعولن فعول» و به سبك شاهنامه ارائه شد[۳]
كيفيت ترجمه‌هاى يادشده، به لحاظ ادبى و توفيق هريك از آنها در برگردان درست آيات قرآن كريم به زبان فارسى منظوم، با يكديگر متفاوت است و نيازمند نقد و بررسى دقيق مى‌باشد، اما آنچه مسلم است همه اين ترجمه‌ها به دليل تنگناى وزن و قافيه، ناگزير از آوردن كلمات يا عباراتى شده‌اند كه از نظر ترجمه صحيح، معادل نص قرآن كريم نمى‌باشند، بلكه به‌نوعى نقل به محتوا بشمار مى‌روند؛ به‌عنوان مثال اميد مجد، سوره مباركه نصر را چنين به نظم كشيده است:
| سرآغاز گفتار نام خداست | كه رحمتگر و مهربان خلق راست | |
| چو با يارى كردگار بشر | عيان گشت رايات فتح و ظفر | |
| ببينى همه دسته‌دسته ز راه | بيايند در دين يكتا اله |
...[۴]
پانويس
منابع مقاله
1. متن كتاب.
2. پيشينه و جايگاه ترجمه‌هاى منظوم قرآن، نويسنده نامشخص، گلستان قرآن، نيمه دوم آذر 1382، شماره 165.