محقق داماد، سید محمد
| نام | محقق داماد، محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1388 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE174AUTHORCODE |
سيد محمد موسوى معروف به محقق داماد از فقيهان نامدار شيعه، در سال1325ق در يك بيت رفيع علمى و ولائى در احمد آباد يزد، پا به عرصه حيات نهاد.
والد عاليقدرش مرحوم آقاى حاج سيد جعفر موسوى، يكى از ارادتمندان و شيفتگان مقام شامخ اهل بيت عصمت و طهارت بود و بارها به عتبات عاليات تشرف پيدا كرده بود. در آخرين سفرى كه با پاى پياده عازم ديار دوست بود، روح خدا جويش به ملكوت اعلى پيوست و كودك هنوز از مادر متولد نگرديده بود.
سيد محمد تحت حمايت و عنايت مادر پارسا و عفيفه‌اش تربيت و پرورش مى‌يافت كه داغ مادر را نيز به زودى بر دل گرفت و با كوله‌بارى از غم و اندوه به تحصيلات مقدماتى پرداخت.
مدت كوتاهى در اردكان تحصيل نمود و سپس عازم يزد گرديد و نزد اساتيد نامدار آن سامان به تحصيل مقدمات علوم و سطوح و مقدارى از قوانين پرداخت، و با صلاحديد يكى از اساتيدش عازم حوزه علميه قم گرديد.
ايشان در سال 1341ق، يعنى در حدود 16 سالگى به دروس اساتيد بزرگ حوزه علميه قم راه يافته و تلمّذ نموده است، و استعداد درخشان خود را در اين محاضر منور نشان داده است. وى بيشترين بهره را از محضر مؤسس حوزه علميه قم برده‌اند، و در اثر احساس لياقت و استعداد شاگرد، مورد عنايت و توجه خاص استاد عاليقدرش قرار گرفته است، و همين عنايت خاص استاد موجب گرديده است كه به افتخار دامادى و مصاهرت وى نيز نائل آيد، و اين امر بس بود كه عنوان جديدى بر عنوان پيشين وى (محقق) افزوده شده، و آن كلمه (داماد) است، كه به صورت (محقق داماد) در آمده است.
پس از ارتحال استاد بزرگوار و مؤسس حوزه علميه قم، تدريس در حوزه علميه قم را شروع و در مدت اندكى، محضر درس وى به صورت مجمع فضلا و دانشمندان و محل ملاقات انديشمندان در آمد. وى از اين فرصت عالى‌ترين بهره‌ها را برده، و در تمام ايام به تدريس و تربيت پرداختند. آن روزهائى هم كه حوزه تعطيل مى‌شد، بيت شريف ايشان يك مدرس بزرگ، و يك جايگاه رفع اشكالات و بحث و گفتگوى فقهى در مى‌آمد.
مرحوم محقق داماد، فرد زاهد و پارسا و بسيار صريح اللهجه، خوش مجلس و شيرين سخن بودند. هرگز به مقامات صورى و مناصب ظاهرى اهميت نمى‌دادند. از تواضع و ادب خاصى برخوردار بودند. در ايام ماه رمضان در مسجد بازار قم به وعظ و ارشاد مى‌پرداختند و سخنان وى تأثير عميقى در دل شنوندگان باقى مى‌گذاشت.
مرحوم محقق داماد، پس از عمرى تلاش و كوشش در راه انجام وظيفه الهى، و پس از تربيت جمعى از شاگردان مجتهد و شايسته، روز چهارشنبه دوم ذى الحجة سال 1388 بر اثر سكته قلبى، پس از 75 روز بيمارى دار فانى را وداع گفت، و در مقبره‌اى از مقابر سمت شرقى صحن مطهر حضرت معصومه(س) با تجليل و تشييع كم سابقه مدفون گرديد.
اساتيد
ايشان از محاضر اساطين بزرگوارى چون:سيد احمد مدرس، سيد يحيى واعظ، سيد حسن باغ گندمى، سيد محمد عليرضا حائرى و از دروس حضرات آيات شيخ غلامرضا يزدى، مير سيد على يثربى كاشانى، سيد محمدتقى خوانسارى، ميرزا محمد همدانى، سيد ابوالحسن رفيعى قزوينى و سيد محمد حجت كوه كمرى كسب علم نمود.
شاگردان
از جمله شاگردان ايشان است: شيخ مرتضى حائرى يزدى، شهيد مرتضى مطهرى، سيد محمدحسینى بهشتى، سيد موسى صدر، سيد مصطفى خمينى، شيخ محمد مفتح، شيخ على قدوسى، سيد موسى شبيرى زنجانى، شيخ عبداللّه جوادى آملى.
تأليفات
- حواشى بر العروة الوثقى
- كتاب حج
- كتاب صلاة
- صوم
- المحاضرات مباحث اصول الفقه
منابع مقاله
- ستارگان حرم: 3، ص117- 130
- گنجينه دانشمندان، جلد2، ص142- 143
- مجله نور علم، شماره 5، دوره دوم، ص96- 103