فرهاد میرزا
| نام | فرهاد میرزا قاجار |
|---|---|
| نام های دیگر | فرهاد میرزا معتمدالدوله
قاجار، فرهاد میرزا ب‍ن عباس میرزا معتمدالدوله، فرهاد میرزا |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1305 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | قمقام زخار و صمصام تبار در احوالات حضرت مولی الكونین أبي‌عبدالله الحسين(ع) |
| کد مولف | AUTHORCODE2407AUTHORCODE |
ولادت
شاهزاده فرهاد ميرزا ملقب به (معتمدالدوله)، پسر پانزدهم عباس ميرزاى نايب‌السلطنه، فرزند فتحعليشاه قاجار بوده است كه در سال 1233ق چشم به جهان گشود.
کسب علم و دانش
فرهاد ميرزا تحت تربيت و آموزش ميرزا عيسى قائم مقام فراهانى حسينى، ملقب به ميرزا بزرگ و سيد الوزرا، صدر اعظم مقتول كه از مفاخر منشيان و نويسندگان و ادبا و وزراء كشور بود، قرار گرفت و حدّت ذهن، حافظه قوى، دقت نظر، حسن سياست، كياست و زيركى وى، اسباب رشد اجتماعى او را فراهم آورد و مورد اعتماد طبقات مختلف قرار گرفت، از اين رو به معتمد الدوله ملقب گرديد.
فرهاد ميرزا و برادرش بهمن ميرزا، پس از تكميل تحصيلات به حكومت شهرستان‌ها منصوب شدند. اولى به حكومت كردستان و دومى به حكومت اردبيل.
فرهاد ميرزا چند سال حكومت اصفهان را نيز بر عهده داشت و پس از آن چند سال به حكومت فارس منصوب گرديد و در خلال مسافرت‌ها، مطالعات خود را تكميل نموده، از اساتيد عصر در فنون تاريخ، جغرافيا، حساب، نجوم، هيئت، هندسه، زبان انگليسى، فرانسه و فنون ديگر، مهارتى يافت.
چيزى كه در مورد شخصيت علمى و فرهنگى او بيشتر، خودنمايى مى‌كند، تحقيق و تتبع او در ضمن رتق و فتق امور مملكت‌دارى و حكمرانى اوست.
آثار
كتاب «جام جم» در جغرافيا، «قمقام زخار و صمصام بتار» در مصيبت وقايع كربلا، «كنزالحساب» در شرح «خلاصة الحساب» مرحوم شيخ بهايى، به فارسى، «هداية السبيل» در سفرنامه مكه معظمه، فرهنگ جغرافيايى ايران، كتاب نصاب انگليسى، تصحيح و چاپ (تذكرة الخواص) ابن‌جوزى و (وفيات الاعيان) ابن‌خلكان.
گذشته از تأليفات ذكر شده، كارهاى خيرى نيز به او نسبت داده‌اند كه عبارتند از: بازسازى آينه ايوان محاط ضريح مقدس سيدامير احمد(ع)، ساختن آب انبارى نزديك مدرسه خان، ساختن مسجد كوچك پشت مسجد جامع عتيق تهران، بستن پلى بر روى رودخانه كرج، فرستادن يك جفت درِ نقره‌اى به صحن مقدس كاظمين و همچنين تعمير و عمارت بناى كاظمين.
اين شاهزاده، طبع شعر نيز داشته و در سروده‌هايش «فرهاد» تخلص مى‌كرده است.
وفات
وى سرانجام در سال 1305ق. درگذشت و در كاظمين به خاك سپرده شد.