مسند الإمام الجواد أبي‌جعفر محمد بن علي الرضا عليهماالسلام
| نام کتاب | مسند الإمام الجواد أبي جعفر محمد بن علي الرضا عليهما السلام |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | عطاردی قوچانی، عزیزالله (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 136/9 /ع6م5 1368الف |
| موضوع | احادیث شیعه - قرن 14
محمد بن علی(ع)، امام نهم، 195 - 220ق. |
| ناشر | المؤتمر العالمي للإمام الرضا (ع) |
| مکان نشر | مشهد مقدس - ایران |
| سال نشر | 1368 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE1004AUTOMATIONCODE |
مؤلف
شيخ بهاءالدين ابوالفضائل محمد بن حسين بن عبدالصمد بن محمد بن على بن حسن بن محمد بن صالح حارثى همدانى عاملى جبعى (شيخ بهائى)
متن كتاب
كتاب من لا‌يحضره الفقيه يكى از چهار كتاب جامع حديثى معتبر شيعى است كه شيخ ابوجعفر بن بابويه قمى معروف به صدوق (متوفى 381 ه. ق) تألیف نموده است.
اهميت اين كتاب تا حدى است كه عده‌اى از علماء همچون والد شيخ طريحى و... آنرا به خط خود نوشته‌اند.
حاشيه شيخ بهايى
حاشيه فقهى محتصر و در عين حال بسيار با اهميت است كه تحقيقات بسياز خوبى را در بر دارد.
اين حاشيه از اول فقه تا احكام منزوحات بئر از كتاب طهارت تا ص 21 ج اول من لا‌يحضره الفقيه در اوست.
شيخ آقا بزرگ تهرانى در بعضى نوشته‌هاى خود از اين حاشيه به شرح تعبير كرده است.
نسخه‌هاى خطى كه در تحقيق اين كتاب مورد استفاده قرار گرفته عبارتند از:
1 - تصوير نسخ خطى كه در مركز احياء تراث اسلامى به شماره 295، و شماره فهرست 1/349 نگهدارى مى‌شود. كه اصل آن در كتابخانه آیت‌الله مرعشى نجفى به شماره 1769 و شماره فهرست 5/150 موجود است. اين نسخه خطى در 42 صقحه بخط نسخ نوشته شده. صفحه حاوى 21 سطر است و كاتب آن عبداللطيف بن الحارث المنصورى در نجف اشرف بوده است كه با حرف ع به آن اشاره مى‌شود. و حرف رمز آن(ع) مى‌باشد.
2 - تصوير نسخه خطى كه در مجموعه شماره 7466 كتاب دوم در كتابخانه آیت‌الله نجفى مرعشى در قم محفوظ و در فهرست كتابخانه شماره 19/265 موجود است.
اين نسخه به خط نسخ در 30 صفحه نگاشته شده و تاريخ نگارش آن 1075 ه. ق در مشهد مقدس و توسط محمد حسين بن منصور سبزوارى مى‌باشد.
حرف رمز اين نسخه (ش)مى‌باشد.
روش تحقيق اين كتاب
1 - درج متن كتاب من لا‌يحضره الفقيه در بالاى صفحه.
2 - استنساخ نسخه ع و عرضه آن بر نسخه اش و نوشته نص تلفيقى (از دو نسخه) متون بقدر وسع و امكان.
3 - درج آنجه فقط در يكى از دو نسخه موجود بوده بين پرانتز.
4 - اشاره به مواضع اختلاف بين دو نسخه در حاشيه.
5 - قرار دادن مطالب اضافه شده از منابع بين پرانتز.
6 - اعراب آيات شريفه طبق قرآن كريم.
7 - ارجاع احاديث شريفه به مصادرشان.
8 - ارجاع اقوال و فتاواى علما به تأليفاتشان.