ابن باذش، احمد بن علی
| نام | ابن باذش، احمد بن علی |
|---|---|
| نام های دیگر | ابن خلف انصاری، احمد بن علی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 540 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE15597AUTHORCODE |
«ابن باذِش، ابوجعفر، احمد بن على انصارى» (491 - 542ق)، خطيب، مقرى، محدث و نحوى غرناطى جيانى الاصل بوده است. پدر وى نيز به ابن باذش شهرت داشت.
به گفته ابن ابار وى بيش از هشتاد و اندى استاد داشت كه برخى از آنان در شمار بزرگان و مفاخر اندلس بوده‌اند. نخستين اين استادان، پدرش بود كه خود در نحو و ادب دستى تمام داشت و قرآن و زبان عربى تدريس مى‌كرد. علاوه بر پدر، مشهورترين كسانى كه وى از محضرشان بهره‌مند شده است، عبارتند از ابوعلى بن سكره صدفى (د514ق)، ابوعلى غسانى (د498ق) و ابوعباس جرجانى شافعى (د482ق).
ابن ابار، ابومحمد عبدالله بن محمد بن ساره شنترينى (517ق) و ابوعباس احمد بن خلف جذامى (د531ق) و ابوعباس احمد بن محمد زنقى را نيز از استادان او ياد كرده است. از ميان اين اساتيد، برخى چون ابوعلى صدفى و ابوعلى غسانى به وى اجازه روايت داده بودند.
ابن باذش، مردى اديب، عالم به قرائات و در كار دانش ژرف‌نگر و نقاد بود؛ چنان‌كه ابن ابار وى را يكى از مفاخر زمان خود شمرده‌اند. خود وى نيز بر آن بود كه يكى از سه نحوى بزرگ روزگار خويش است. ابن زبير معتقد است كه در علم اسناد هيچ‌كس به درجه وى نرسيده است. ابن باذش شاگردان فراوانى داشته است كه شايد معروف‌ترين ايشان اينان باشند: محمد بن يوسف تميمى مازنى، محمد بن احمد بن ابى‌خيثمه جيانى، احمد بن طلحه غرناطى، ابوبكر، عبدالله بن غالب محاربى غرناطى، ابوخالد بن رفاعه، ابوعلى قلعى و ابومحمد عبدالمنعم.
منابع قديم‌تر تاريخ مرگ وى را 542ق ذكر كرده‌اند، اما ابن ابار از قول ابوعباس وراق و يكى از شيوخ خود به نام ابوربيع بن سالم، 540ق را نيز آورده است. شگفت آنكه منابع متأخرتر (از قرن 8 به بعد) سال 540ق را ترجيح داده‌اند.
آثار:
آثار ابن باذش همه در زمينه علوم قرآنى است. مجموعاً 3 كتاب به او نسبت داده‌اند كه از اين ميان تنها «الإقناع في القرائات السبع» در دست است.
منابع مقاله
كاظم موسوى بجنوردى، دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج3، ص85، چاپ دوم، تهران، 1374، مقاله به قلم زهرا خسروى.
وابسته‌ها
الإقناع في القراءات السبع / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده