کنز العمال في سنن الأقوال و الأفعال

کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال از مهم‌ترین منابع حدیثى اهل سنت است که توسط علاء‌الدین المتقی بن حسام‌الدین هندى معروف به متقى هندى (888 -975ق) نوشته شده است. او این کتاب را در مقام ترتیب و بازنویسى کتابهاى مهم جلال‌الدین سیوطى مثل جوامع الجامع، الجامع الصغیر، و زواید الجامع الصغیر تدوین کرده است. کتاب در هجده جلد منتشر شده که دو جلد آخر آن راهنمای مطالب کتاب است. تحقیق و تصحیح کتاب توسط بکری حیانی و صفوة السقا انجام شده است.

کنز العمال في سنن الأقوال و الأفعال
کنز العمال في سنن الأقوال و الأفعال
پدیدآورانمتقی، علی بن حسام‌الدین (نويسنده)

حیانی، بکری (مصحح)

سقا، صفوه (مصحح)
عنوان‌های دیگرالمرشد الی کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال
ناشرمؤسسة الرسالة
مکان نشرلبنان - بیروت
سال نشر1409ق - 1989م
چاپ1
شابک-
موضوعاحادیث احکام - احادیث اهل سنت - قرن 10ق.
زبانعربی
تعداد جلد18
کد کنگره
‎‏/‎‏م‎‏2‎‏ک‎‏9‎‏ ‎‏1368 125 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

جامع روایی کنزالعمال از منابع حدیثی اهل سنت است و تألیف آن در سال 957‌ق، به‌ پایان رسیده و تعداد احادیث آن‌، 46624‌ حدیث‌ و دربردارنده بیش از سه هزار روایت از امامان شیعه است. از این‌رو، نه تنها در میان منابع اهل سنت، که نزد بسیاری از عالمان شیعی نیز مورد عنایت بوده است.[۱]

این جامع روایی تلفیق کتاب غایة العمال متقی و بخشی از کتاب جمع الجوامع سیوطی است. کتاب غایة العمال نیز حاصل دو کتاب «منهج العمال» و «الاکمال لمنهج العمال» متقی است. وی در تألیف این کتب، به جمع الجوامع و زوائد سیوطی نظر داشته و افزون بر استخراج احادیث این دو کتاب، احادیث دیگری را نیز از دیگر منابع به کنز العمال ضمیمه نموده است.[۲]

متقى هندى کتابش را به ترتیب حروف الفبا به سبک کتب فقهی تنظیم کرده است؛ بدین‌گونه که در ذیل هر حرفى کتب اعتقادی مثل کتاب ایمان و اذکار و یا فقهی مانند: بیع و جهاد عنوان شده و در هر یک از کتاب‌ها باب‌هایى با عناوین متعددى آورده است و در ذیل هر باب نیز چند فصل در شرح جزئیات هر باب تنظیم نموده است.

پانویس

  1. ر.ک: موحدنیا، روح‌الله و دیگران، ص175-174
  2. ر.ک: همان، ص175-174؛ مقدمه، ص4-3

منابع مقاله

  1. مقدمه و متن کتاب.
  2. موحدنیا، روح‌الله و دیگران؛ «روش متقی هندی در نقل احادیث امامان شیعه (مورد مطالعه، برخی از موضوعات کلامی اعتقادی)»،‌ علوم حدیث، زمستان 1398، شماره 94، ص 173 تا 202.


وابسته‌ها