پسر خدا در عهدین و قرآن
پسر خدا در عهدین و قرآن، نوشته عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، در هفده فصل به بررسی مقایسه‌ای اصطلاح پسر خدا در سه سنت یهودی، مسیحی و اسلامی پرداخته و در این فرایند به سراغ عهد قدیم و عهد جدید و قرآن مجید رفته است.
| پسر خدا در عهدین و قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم |
| ناشر | مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1378 |
| چاپ | اول |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۸۹/۶/س۸،پ۵ |
مؤلف ابتدا به رابطه پدر و فرزندی خدا و انسان در عهد قدیم پرداخته و با پرسیدن این پرسش که خداوند پدر کیست؟ دیدگاه‌های عهد عتیق را دراین‌باره بررسی کرده است. سپس به سراغ متن عهد جدید رفته و پدر بودن خدا و پسر بودن حضرت عیسی(ع) را بررسی کرده است. مؤلف بخش‌های بعدی کتاب را به رابطه اصطلاح پسر خدا و تثلیث، تجسد و نیز منشأ معنای خاص پسر خدا در افکار پولس قدیم، یوحنا و نیز مفهوم پسر خدا در قدیم‌ترین انجیل اختصاص داده است. در حقیقت در دو کتاب عهد قدیم و عهد جدید، خدا پدر و انسان‌ها پسر خوانده شده‌اند و این پدر و پسر گاهی عمومی و گاهی برای افراد خاص است و گاهی نیز این کاربرد تشریفاتی است و مفهوم خاصی در پشت آن نهفته نیست و گاهی هم تشریفاتی نیست و معنایی خاص دارد که یا واقعی است؛ مانند پسربودن حضرت عیسی(ع) در بخش عیسی - خدایی عهد جدید و یا واقعی نیست؛ مانند پسربودن مسیحیان برای خدا که پولس آن را به معنای ترقی از عبد بودن و بیرون رفتن از زیر بار شریعت می‌داند.
مؤلف در پایان کتاب به سراغ قرآن مجید رفته و به این نتیجه رسیده است که قرآن در بسیاری از آیاتش به این مسئله پرداخته و هر سه معنا را رد می‌کند. بر اساس آیات قرآن کریم حتی کاربرد مجازی و تشریفی عنوان پسر خدا نیز جایز نیست؛ چون رابطه خدا با انسان‌ها، رابطه خالق و مخلوق، که لازمه‌اش مالک و مملوک بودن است، می‌باشد و این رابطه قابل مقایسه با روابط بشری نیست[۱].
پانویس
- ↑ ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، ص68-69
منابع مقاله
ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر اول: مسیحیت)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1392ش.