پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور

پاسخ به شبهات در شب‌هاى پيشاور، توسط نيره سادات صانعى و سيد حسن صانعى در پاسخ به ايرادات و سؤالات متفرقه‌اى كه پيرامون عقايد و تفكرات شيعه مطرح است، در يك جلد، به زبان فارسى تهيه و تنظيم شده است.

پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور
پدیدآوران	صانعی، نیره سادات (نویسنده) صانعی، سیدحسن (نویسنده)
ناشر	مشعر
مکان نشر	تهران - ایران
سال نشر	1385 ش
چاپ	1
شابک	‎964-540-017-1
موضوع	اسلام - مسایل متفرقه شیعه - احتجاجات شیعه - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها شیعه - مسایل متفرقه
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏228‎‏ ‎‏/‎‏ص‎‏8‎‏پ‎‏2‎‏
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

نوشتار حاضر با بهره‌گيرى و تأثيرپذيرى از كتاب ارزشمند «شب‌هاى پيشاور» فراهم آمده و ضمن پاسخگويى مستدل و مستند به پاره‌اى از سؤالات و ايرادات مطرح‌شده، تلاش مى‌كند تحريف‌ها و پيرايه‌هاى نادرستى را كه توسط دشمنان كينه‌توز بر دامن اسلام و تشيع نشسته است، بزدايد.

نويسندگان گرچه در اين نوشتار، بيشترين بهره را از كتاب شب‌هاى پيشاور تأليف مرحوم سلطان الواعظين شيرازى برده‌اند، ليكن درعين‌حال منابع ديگر، مخصوصاًً منابع قابل قبول اهل سنّت را نيز از نظر دور نداشته‌اند و كوشيده‌اند به منابع فوق استناد نمايند.

كتاب با فهرست مطالب و پيشگفتارى از نويسندگان، آغاز شده و مطالب، به‌صورت پرسش و پاسخ، مطرح گرديده است.

در اين كتاب، 54 پرسش و پاسخ در موضوعات پراكنده، مانند پيدايش شيعه، خلافت و جانشينى اميرالمؤمنين(ع)، ولايت على(ع)، امامت ائمه(ع)، بحث غدير، سجده بر مهر، گفتن حى على خير العمل و أشهد أن عليا ولي الله در اذان، فدك، بوسيدن قبر مبارک پيامبر(ص) و ائمه، ويژگى‌هاى على(ع) و برترى وى بر ديگر صحابه و... مطرح شده است.

نوع پاسخ‌هاى ارائه‌شده، مستند به آيات و روايات مى‌باشد و كمتر به استدلال محض پرداخته شده است؛ شايد اين امر، به اين دليل باشد كه سؤالات مطرح‌شده نيز بيشتر جنبه تاريخى - روايى دارند تا جنبه عقلى و فلسفى.

حجم پاسخ‌ها، از چند سطر تا چندين صفحه به طول انجاميده و گاهى نيز به يك پاسخ بسنده نشده و با قيد شماره به پاسخ‌هاى گوناگونى اشاره شده است.

نمونه‌اى از پرسش‌ها و پاسخ‌هاى مطرح‌شده به شرح زير است:

پرسش: چرا شيعه دست‌بسته نماز نمى‌خواند؟

پاسخ: چون شيعه آن را حرام و هيچ‌يك از مذاهب اهل سنت آن را واجب ندانسته‌اند.

بعضى آن را مستحب و گروهى در نمازهاى واجب آن را مكروه شمرده‌اند و زمان پيامبر و خليفه اول همه صحابه دست‌باز نماز مى‌خوانده‌اند تا در زمان خليفه دوم اين بدعت گذاشته شد.

ابن رشد قرطبى اندلسى از علماى اهل سنت مى‌گويد:

درباره دست روى دست گذاشتن در نماز ميان علماء (اهل سنت) اختلاف است. مالك بن انس در نمازهاى واجب مكروه و در نماز نافله آن را جائز شمرده و جمهور آن را مستحب دانسته‌اند. علت اين اختلاف نظر، روايات صحيحى است كه به دست ما رسيده كه نماز پيامبر را توصيف مى‌كند و در آن نقل نشده كه پيامبر دست راست روى دست چپ مى‌گذاشته‌اند. از طرفى به مردم امر شده كه دست روى دست گذاشته نماز بخوانند (دستوردهنده معلوم نيست).

عمده دليل جمهور اهل سنت دو روايت است:

1. بخارى از سهل بن سعد نقل مى‌كند كه مردم مأمور شدند كه (مردان) دست روى دست نماز بخوانند. ابوحازم مى‌گويد: اين را (صحيح) نمى‌دانم مگر اينكه امركننده پيامبر باشد (كه معلوم نيست).
2. روايت دوم هم مرسل است؛ زيرا اهل سنت روايت علقمة بن وائل از پدرش را مرسل مى‌دانند و معتبر نمى‌شمارند.

طبق بعضى روايات، منقول است كه روزى چند نفر از اسراى مجوس بر عمر وارد شدند و جهت اداى احترام دست‌به‌سينه بودند. علّت آن را پرسيد. گفتند ما براى احترام به بزرگان چنين مى‌كنيم. عمر پسنديد و دستور داد در نماز براى خضوع بيشتر چنين كنند و لذا ائمه اهل‌بيت آن را جائز ندانسته‌اند.

در پاورقى‌ها بيشتر به ذكر اسناد و در بعضى موارد به توضيح اصطلاح يا ذكر حديث مورد استناد در متن يا به ترجمه آن حديث پرداخته شده است.

فهرست منابع مورد استفاده (در حدود 140 منبع) در آخر كتاب ذكر شده است.

منابع مقاله

مقدمه و متن كتاب.