قضاة دمشق الثغر البسام في ذكر من ولي قضاء الشام: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان = قضاة دمشق الثغر البسام في ذکر من ولي قضاء الشام  
| عنوان = قضاة دمشق الثغر البسام في ذکر من ولي قضاء الشام  
| عنوان‌های دیگر =  
| عنوان‌های دیگر =  
| تصویر = NUR21611J1.jpg
| تصویر = NUR21611J1.jpg
| پدیدآوران = ابن طولون، محمد بن علي (نويسنده)  
| پدیدآوران = ابن طولون، محمد بن علي (نويسنده)  
   
   
منجد، صلاح‎‌الدين (محقق)
منجد، صلاح‎‌الدين (محقق)


| ناشر   = مطبوعات المجمع العلمي العربي  
| ناشر = مطبوعات المجمع العلمي العربي  


| مکان نشر = سوريه - دمشق
| مکان نشر = سوريه - دمشق
| سال نشر = 1956م  
| سال نشر = 1956م  
| چاپ   =  
| چاپ =  
| شابک   =  
| شابک =  
| موضوع =  
| موضوع =  
| زبان   = عربي
| زبان = عربي  
| تعداد جلد = 1
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =  
| کتابخانۀ دیجیتال نور =  
| کد کنگره =  
| کد کنگره =  
| کد اتوماسیون = BOK23258
| کد اتوماسیون = BOK23258
| پس از =  
| پس از =  
| پیش از   =  
| پیش از =  
}}
}}


خط ۳۴: خط ۳۴:
کتاب در اصل دارای دو بخش می‌باشد: بخش نخست شامل مطالبی است مربوط به قضات شافعیه تألیف نعیمی (استاد نویسنده) و بخش دوم، دربردارنده شرح حال قضات حنفیه، مالکیه و حنابله، تألیف ابن طولون <ref>مقدمه مصحح، ص5</ref>.
کتاب در اصل دارای دو بخش می‌باشد: بخش نخست شامل مطالبی است مربوط به قضات شافعیه تألیف نعیمی (استاد نویسنده) و بخش دوم، دربردارنده شرح حال قضات حنفیه، مالکیه و حنابله، تألیف ابن طولون <ref>مقدمه مصحح، ص5</ref>.


نعیمی در نوشتن شرح حال قضات شافعی، همان روشی را در پیش گرفته که در کتاب دیگرش «تنبيه الطالب» از آن بهره برده که عبارت است از نقل تواریخ گذشتگان. بیشترین نقل وی از افرادی نظیر ابوشامه، ابن کثیر، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و مخصوصا تقی‌الدین اسدی معروف به قاضی شهبه می‌باشد؛ وی مطالب مربوط به قضات را از کتب این مورخین گردآوری نموده است. به همین واسطه، اسلوب کتاب، به‌واسطه اختلاف مصدر، مختلف شده است؛ بدین معنا که ابتدای کتاب که مطالب نعیمی می‌باشد، اطلاعات مجملی از قضات ارائه گردیده است <ref>همان، ص8</ref>.
نعیمی در نوشتن شرح حال قضات شافعی، همان روشی را در پیش گرفته که در کتاب دیگرش «تنبيه الطالب» از آن بهره برده که عبارت است از نقل تواریخ گذشتگان. بیشترین نقل وی از افرادی نظیر ابوشامه، ابن کثیر، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و مخصوصا تقی‌الدین اسدی معروف به قاضی شهبه می‌باشد؛ وی مطالب مربوط به قضات را از کتب این مورخین گردآوری نموده است. به همین واسطه، اسلوب کتاب، به‌واسطه اختلاف مصدر، مختلف شده است؛ بدین معنا که ابتدای کتاب که مطالب نعیمی می‌باشد، اطلاعات مجملی از قضات ارائه گردیده است <ref>همان، ص8</ref>.


ابن طولون نیز از روش استاد خویش تبعیت نموده، اما مطالب را مفصل‌تر نوشته و اطلاعات بیشتری از قضات، ارائه نموده است. وی در نگارش مطالب خویش، بر نوشته‌های ابن کثیر، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، ابن مفلح و مخصوصا علی بن قاضی شهبه اعتماد نموده است <ref>همان، ص9</ref>.
ابن طولون نیز از روش استاد خویش تبعیت نموده، اما مطالب را مفصل‌تر نوشته و اطلاعات بیشتری از قضات، ارائه نموده است. وی در نگارش مطالب خویش، بر نوشته‌های ابن کثیر، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، ابن مفلح و مخصوصا علی بن قاضی شهبه اعتماد نموده است <ref>همان، ص9</ref>.


در انتهای کتاب، اثری به عنوان «ذيل قضاة دمشق حتی سنة الألف للهجرة» از تذکره شرف‌الدین موسی بن یوب انصاری دمشقی آمده که ذیلی است بر مطالب ابن طولون <ref>متن کتاب، ص323-336</ref>.
در انتهای کتاب، اثری به عنوان «ذيل قضاة دمشق حتی سنة الألف للهجرة» از تذکره شرف‌الدین موسی بن یوب انصاری دمشقی آمده که ذیلی است بر مطالب ابن طولون <ref>متن کتاب، ص323-336</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش