۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۳:۴۲
، ۳۰ دسامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - 'امام عسكرى (ع)' به 'امام عسكرى(ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نويسنده در مقدمه، به بحث و بررسى پيرامون تشيع و رابطه آن با تاريخ‌نگارى پرداخته است. وى معتقد است كه شيعيان به موازات ساير مسلمانان، در تدوين دانش‌هاى اسلامى، مخصوصاً تاريخ، كار خود را آغاز كردند. نحوه تاريخ‌نگارى شيعه در آغاز عصر تدوين، آثار شيعى در سيره نبوى در قرون نخست، آثار فارسى امامى مذهبان از قرن هفتم تا دهم، تاريخ‌نگارى در آستانه عصر صفوى، مقتل‌نويسى در دوره صفوى و قاجار از ديگر عناوينى مى‌باشند كه نويسنده در مقدمه، به بحث و بررسى پيرامون آن‌ها پرداخته است. | نويسنده در مقدمه، به بحث و بررسى پيرامون تشيع و رابطه آن با تاريخ‌نگارى پرداخته است. وى معتقد است كه شيعيان به موازات ساير مسلمانان، در تدوين دانش‌هاى اسلامى، مخصوصاً تاريخ، كار خود را آغاز كردند. نحوه تاريخ‌نگارى شيعه در آغاز عصر تدوين، آثار شيعى در سيره نبوى در قرون نخست، آثار فارسى امامى مذهبان از قرن هفتم تا دهم، تاريخ‌نگارى در آستانه عصر صفوى، مقتل‌نويسى در دوره صفوى و قاجار از ديگر عناوينى مى‌باشند كه نويسنده در مقدمه، به بحث و بررسى پيرامون آن‌ها پرداخته است. | ||
در بخش اول كتاب سيره [[امام على (ع)]] مورد بررسى قرار گرفته است. نويسنده معتقد است كه زندگى سياسى و اجتماعى امام، الگويى در حد مدينه فاضله است، بدين معنا كه سيره آنحضرت، يكى از بهترين روش‌هاى زندگى است كه تاكنون در طول حيات انسانى تجربه شده است. وى يكى از مهمترين جلوه‌هاى زندگى امام را زهدى دانسته كه سراسر زندگى آنحضرت را پوشانده است؛ زاهدى كه همه چيز دارد و مى‌تواند داشته باشد اما از همه آن‌ها اعراض كرده است. | در بخش اول كتاب سيره [[امام على(ع)]] مورد بررسى قرار گرفته است. نويسنده معتقد است كه زندگى سياسى و اجتماعى امام، الگويى در حد مدينه فاضله است، بدين معنا كه سيره آنحضرت، يكى از بهترين روش‌هاى زندگى است كه تاكنون در طول حيات انسانى تجربه شده است. وى يكى از مهمترين جلوه‌هاى زندگى امام را زهدى دانسته كه سراسر زندگى آنحضرت را پوشانده است؛ زاهدى كه همه چيز دارد و مى‌تواند داشته باشد اما از همه آن‌ها اعراض كرده است. | ||
بخش دوم، به بررسى شخصيت امام حسن(ع) اختصاص يافته است. امام مجتبى(ع) و مسأله امامت، خصلت‌هاى مذهبى و سياسى مردم كوفه، نخستين اقدامات امام در مقابل معاويه، درخواست صلح معاويه از ايشان، دلايل پذيرش صلح، متن صلحنامه و نحوه شهادت اين امام همام، از جمله مسايلى است كه مورد بحث قرار گرفته است. | بخش دوم، به بررسى شخصيت امام حسن(ع) اختصاص يافته است. امام مجتبى(ع) و مسأله امامت، خصلت‌هاى مذهبى و سياسى مردم كوفه، نخستين اقدامات امام در مقابل معاويه، درخواست صلح معاويه از ايشان، دلايل پذيرش صلح، متن صلحنامه و نحوه شهادت اين امام همام، از جمله مسايلى است كه مورد بحث قرار گرفته است. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
چگونگى مخالفت امام حسين(ع) با خلافت يزيد، جزئيات اعزام مسلم به كوفه، حركت امام به سمت عراق، مردم كوفه و فشار ابن زياد بر آن‌ها، ارزيابى اين سفر، برخورد امام در برابر سپاه عراق، آگاهى از شهادت، انحرافات دينى و كربلا، آثار سياسى رخداد كربلا در شيعه، حكمت شهادت امام(ع) از جمله عناوين مهمى هستند كه در اين بخش، مورد بحث و بررسى قرار گرفته‌اند. | چگونگى مخالفت امام حسين(ع) با خلافت يزيد، جزئيات اعزام مسلم به كوفه، حركت امام به سمت عراق، مردم كوفه و فشار ابن زياد بر آن‌ها، ارزيابى اين سفر، برخورد امام در برابر سپاه عراق، آگاهى از شهادت، انحرافات دينى و كربلا، آثار سياسى رخداد كربلا در شيعه، حكمت شهادت امام(ع) از جمله عناوين مهمى هستند كه در اين بخش، مورد بحث و بررسى قرار گرفته‌اند. | ||
در بخش چهارم كتاب به جنبه‌هايى از زندگانى [[امام سجاد (ع)]] نگريسته شده است. نويسنده بهره‌گيرى امام چهارم(ع) از حربه دعا را مهمترين ويژگى ايشان بيان كرده است. وى معتقد است هنگامى كه جامعه دچار انحراف شده، روحيه رفاه‌طلبى و دنيازدگى بر آن غلبه كرده و فساد سياسى، اخلاقى و اجتماعى، آن را در محاصره قرار داده، [[امام سجاد (ع)]] توانسته است از دعا براى بيان بخشى از عقايد خود استفاده كند و بار ديگر تحركى در جامعه براى توجه به معرفت، عبادت و بندگى خداوند ايجاد نمايد. به اعتقاد وى، گرچه ظاهراً مقصود اصلى در اين دعاها، همان معرفت و عبادت بوده، اما با توجه به تعابيرى كه وجود دارد، مى‌توان گفت كه مردم مى‌توانستند از لابلاى اين تعبيرات، با مفاهيم سياسى مورد نظر [[امام سجاد (ع)]] آشنا شوند. | در بخش چهارم كتاب به جنبه‌هايى از زندگانى [[امام سجاد(ع)]] نگريسته شده است. نويسنده بهره‌گيرى امام چهارم(ع) از حربه دعا را مهمترين ويژگى ايشان بيان كرده است. وى معتقد است هنگامى كه جامعه دچار انحراف شده، روحيه رفاه‌طلبى و دنيازدگى بر آن غلبه كرده و فساد سياسى، اخلاقى و اجتماعى، آن را در محاصره قرار داده، [[امام سجاد(ع)]] توانسته است از دعا براى بيان بخشى از عقايد خود استفاده كند و بار ديگر تحركى در جامعه براى توجه به معرفت، عبادت و بندگى خداوند ايجاد نمايد. به اعتقاد وى، گرچه ظاهراً مقصود اصلى در اين دعاها، همان معرفت و عبادت بوده، اما با توجه به تعابيرى كه وجود دارد، مى‌توان گفت كه مردم مى‌توانستند از لابلاى اين تعبيرات، با مفاهيم سياسى مورد نظر [[امام سجاد(ع)]] آشنا شوند. | ||
زندگانى امام باقر(ع) در بخش پنجم، مورد تحليل قرار گرفته است. پيرامون موقعيت علمى امام باقر(ع)، نويسنده معتقد است كه بى‌ترديد، از نظر بسيارى از علماى اهل سنت، اين امام بزرگوار(ع)، در زمان حيات خويش، شهرت فراوانى داشته و همواره محضر او از دوستدارانش، از تمامى بلاد و سرزمين‌هاى اسلامى، پر بوده است. وى بر اين باور است كه موقعيت علمى ايشان،، به مثابه شخصيتى عالم و فقيه، به‌ويژه به عنوان نماينده علوم اهل بيت(ع)، بسيارى را وامى‌داشت تا از محضر او بهره گيرند و حل اشكالات علمى و فقهى خود را از او بطلبند. | زندگانى امام باقر(ع) در بخش پنجم، مورد تحليل قرار گرفته است. پيرامون موقعيت علمى امام باقر(ع)، نويسنده معتقد است كه بى‌ترديد، از نظر بسيارى از علماى اهل سنت، اين امام بزرگوار(ع)، در زمان حيات خويش، شهرت فراوانى داشته و همواره محضر او از دوستدارانش، از تمامى بلاد و سرزمين‌هاى اسلامى، پر بوده است. وى بر اين باور است كه موقعيت علمى ايشان،، به مثابه شخصيتى عالم و فقيه، به‌ويژه به عنوان نماينده علوم اهل بيت(ع)، بسيارى را وامى‌داشت تا از محضر او بهره گيرند و حل اشكالات علمى و فقهى خود را از او بطلبند. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
چگونگى درگيرى و برخورد امام باقر(ع) با اختلافات فقهى بين فرق اسلامى، مبارزه آنحضرت(ع) با يهود و اسرائيليات، ميراث فرهنگى ايشان، وضع و موقعيت شيعه از ديدگاه امام(ع) و در نهايت رابطه ايشان با مسائل سياسى، از عناوين مطرح شده در اين بخش مى‌باشد. | چگونگى درگيرى و برخورد امام باقر(ع) با اختلافات فقهى بين فرق اسلامى، مبارزه آنحضرت(ع) با يهود و اسرائيليات، ميراث فرهنگى ايشان، وضع و موقعيت شيعه از ديدگاه امام(ع) و در نهايت رابطه ايشان با مسائل سياسى، از عناوين مطرح شده در اين بخش مى‌باشد. | ||
در بخش ششم، شخصيت اخلاقى و فقهى [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] مورد توجه قرار گرفته است. تكيه اصلى تفكر شيعى، از نظر فكرى و عقيدتى، بر [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] بوده و بخش بزرگى از احاديث و علوم اهل بيت(ع) توسط اين امام(ع) گسترش يافته است. | در بخش ششم، شخصيت اخلاقى و فقهى [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مورد توجه قرار گرفته است. تكيه اصلى تفكر شيعى، از نظر فكرى و عقيدتى، بر [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] بوده و بخش بزرگى از احاديث و علوم اهل بيت(ع) توسط اين امام(ع) گسترش يافته است. | ||
نويسنده بر اين باور است كه درباره شخصيت علمى اين امام(ع)، شواهد فراوانى وجود دارد. وى بر اين نكته تأكيد دارد كه از نظر مكتب تشيع، نصب ايشان به مقام امامت، از جانب خداوند بوده و اين بدان معناست كه آنحضرت(ع) داراى شرايط لازم براى احراز اين منصب بوده است. آنحضرت در ميان اهل سنت، از نظر روايت حديث و فقاهت و افتاء، از موقعيت شامخى برخوردار بود، به‌طورى كه ايشان را از شيوخ مسلم ابوحنيفه، مالك بن انس و شمار فراوانى از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده‌اند. | نويسنده بر اين باور است كه درباره شخصيت علمى اين امام(ع)، شواهد فراوانى وجود دارد. وى بر اين نكته تأكيد دارد كه از نظر مكتب تشيع، نصب ايشان به مقام امامت، از جانب خداوند بوده و اين بدان معناست كه آنحضرت(ع) داراى شرايط لازم براى احراز اين منصب بوده است. آنحضرت در ميان اهل سنت، از نظر روايت حديث و فقاهت و افتاء، از موقعيت شامخى برخوردار بود، به‌طورى كه ايشان را از شيوخ مسلم ابوحنيفه، مالك بن انس و شمار فراوانى از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده‌اند. | ||
نحوه برخورد امام(ع) با غاليان، فقه شيعه مبتنى بر روايات اهل سنت، كتاب حديث در عصر [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]]، فشار سياسى بر شيعيان و برخورد [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] با رخدادهاى مهم سياسى از جمله قيام زيد، ابوسلمه، منصور و نفس زكيه، از مهمترين عناوين اين بخش مى‌باشند. | نحوه برخورد امام(ع) با غاليان، فقه شيعه مبتنى بر روايات اهل سنت، كتاب حديث در عصر [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، فشار سياسى بر شيعيان و برخورد [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] با رخدادهاى مهم سياسى از جمله قيام زيد، ابوسلمه، منصور و نفس زكيه، از مهمترين عناوين اين بخش مى‌باشند. | ||
بخش هفتم، به بررسى دوران زندگانى امام كاظم(ع) پرداخته است. نويسنده دورانى كه امام كاظم(ع) در آن زندگى مى‌كرده را مصادف با نخستين مرحله استبداد و ستمگرى عباسيان عنوان نموده و لذا به تبيين آن دوران پرداخته است.وى معتقد است بخش مهمى از روايات تاريخى درباره حيات امام كاظم(ع)، پيرامون سختگيرى‌هاى هارون نسبت به آنحضرت مى‌باشد كه مورد بررسى قرار گرفته است.نمونه‌هايى از مبارزه امام كاظم(ع) با خلافت، امام(ع) و مباحث كلامى و فكرى، مواضع كلامى آنحضرت(ع) در برابر اهل حديث، از مهمترين عناوين اين بخش مى‌باشند. | بخش هفتم، به بررسى دوران زندگانى امام كاظم(ع) پرداخته است. نويسنده دورانى كه امام كاظم(ع) در آن زندگى مى‌كرده را مصادف با نخستين مرحله استبداد و ستمگرى عباسيان عنوان نموده و لذا به تبيين آن دوران پرداخته است.وى معتقد است بخش مهمى از روايات تاريخى درباره حيات امام كاظم(ع)، پيرامون سختگيرى‌هاى هارون نسبت به آنحضرت مى‌باشد كه مورد بررسى قرار گرفته است.نمونه‌هايى از مبارزه امام كاظم(ع) با خلافت، امام(ع) و مباحث كلامى و فكرى، مواضع كلامى آنحضرت(ع) در برابر اهل حديث، از مهمترين عناوين اين بخش مى‌باشند. | ||