۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
در ادامه وصيت امام على به فرزندشان امام حسين(ع) نقل شده است كه او را به تقواى الهى و گفتار حق در حال رضا و غضب، و عدالت درباره دوست و دشمن سفارش مىنمايد كه شارح محترم نيز از اين حديث، شش نكته برداشت كرده و به اختصار به آنها مىپردازد (همان، ص45). | در ادامه وصيت امام على به فرزندشان امام حسين(ع) نقل شده است كه او را به تقواى الهى و گفتار حق در حال رضا و غضب، و عدالت درباره دوست و دشمن سفارش مىنمايد كه شارح محترم نيز از اين حديث، شش نكته برداشت كرده و به اختصار به آنها مىپردازد (همان، ص45). | ||
در ادامه از وصيت [[امام على (ع)]] به حارث همدانى مطلبى را نقل مىكند و سپس مكارم اخلاق آنحضرت را در حلم، تواضع، صراحت و صداقت، ايثار، منع از تفاخر، مواسات با فقراء، برادرى، همچنين صورتهايى از زهد در زندگى ايشان را بيان مىكند (همان، ص47-65). | در ادامه از وصيت [[امام على(ع)]] به حارث همدانى مطلبى را نقل مىكند و سپس مكارم اخلاق آنحضرت را در حلم، تواضع، صراحت و صداقت، ايثار، منع از تفاخر، مواسات با فقراء، برادرى، همچنين صورتهايى از زهد در زندگى ايشان را بيان مىكند (همان، ص47-65). | ||
در فصل سوم كه درباره حضرت زهرا(س) است از انقطاع الى الله و بريدگى ايشان به سوى خدا سخن گفته و از حضرت امام مجتبى(ع) نقل مىكند كه فرمودند: «شب جمعهاى بود كه ديدم مادرم فاطمه(س) در محراب عبادت ايستاده و پيوسته در حال ركوع و سجود است تا سفيدى صبح طالع شد و در طول اين مدّت شنيدم كه براى مؤمنين و مؤمنات دعا مىفرمود و ابداً براى خودش دعايى نكرد، پرسيدم: مادر، چرا همانطورىكه براى ديگران دعا نمودى براى خود دعا نفرمودى؟ فرمودند: فرزندم، اوّل همسايه را درياب سپس اهل خانه را» (همان، ص71). | در فصل سوم كه درباره حضرت زهرا(س) است از انقطاع الى الله و بريدگى ايشان به سوى خدا سخن گفته و از حضرت امام مجتبى(ع) نقل مىكند كه فرمودند: «شب جمعهاى بود كه ديدم مادرم فاطمه(س) در محراب عبادت ايستاده و پيوسته در حال ركوع و سجود است تا سفيدى صبح طالع شد و در طول اين مدّت شنيدم كه براى مؤمنين و مؤمنات دعا مىفرمود و ابداً براى خودش دعايى نكرد، پرسيدم: مادر، چرا همانطورىكه براى ديگران دعا نمودى براى خود دعا نفرمودى؟ فرمودند: فرزندم، اوّل همسايه را درياب سپس اهل خانه را» (همان، ص71). | ||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
نويسنده درباره زندگى حضرت امام حسن(ع) در ده عنوان به كرامات اخلاقى ايشان، با استفاده از روايات و سيره آنحضرت، اشاره كرده است. درباره زندگى امام حسين(ع) نيز به سجاياى اخلاقى وى اشاره مىكند و در پايان از شجاعتشان سخن به ميان مىآورد (همان، ص85-115). | نويسنده درباره زندگى حضرت امام حسن(ع) در ده عنوان به كرامات اخلاقى ايشان، با استفاده از روايات و سيره آنحضرت، اشاره كرده است. درباره زندگى امام حسين(ع) نيز به سجاياى اخلاقى وى اشاره مىكند و در پايان از شجاعتشان سخن به ميان مىآورد (همان، ص85-115). | ||
درباره [[امام سجاد (ع)]] نيز در ده عنوان تنها به صفات اخلاقى ايشان اشاره شده و در انتها چند دعا و مناجات از آنحضرت آورده شده است (همان، ص121-141). | درباره [[امام سجاد(ع)]] نيز در ده عنوان تنها به صفات اخلاقى ايشان اشاره شده و در انتها چند دعا و مناجات از آنحضرت آورده شده است (همان، ص121-141). | ||
مؤلف، اين روش معرفى اخلاق اهلبيت(ع) را ادامه داده تا اينكه درباره حضرت مهدى(عج) نيز پس از ذكر مكارم اخلاق ايشان پيرامون صبر، زهد، شجاعت، صلابت در حق، سخاوت و انابه به سوى خدا، چند دعا از ايشان را كه در قنوت نمازهاى خود مىخواندند و يا در حق مسلمين، مؤمنين و شيعيان دعا مىنمايند، ذكر كرده است (همان، ص310-319). | مؤلف، اين روش معرفى اخلاق اهلبيت(ع) را ادامه داده تا اينكه درباره حضرت مهدى(عج) نيز پس از ذكر مكارم اخلاق ايشان پيرامون صبر، زهد، شجاعت، صلابت در حق، سخاوت و انابه به سوى خدا، چند دعا از ايشان را كه در قنوت نمازهاى خود مىخواندند و يا در حق مسلمين، مؤمنين و شيعيان دعا مىنمايند، ذكر كرده است (همان، ص310-319). |
ویرایش