۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آینده جهان (دولت و سیاست در اندیشه مهدویت) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۲۹
، ۲۷ دسامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'كافى' به 'كافى'
جز (ویرایش Hbaghizadeh@noornet.net (بحث) به آخرین تغییری که Info@mediawiki.ir انجام داده بود واگردا...) |
جز (جایگزینی متن - 'كافى' به 'كافى') |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
بخش دوم فرضيه‌هاى دولت مهدوى در انديشه شيعه را در سه فصل، در بيان سه فرضيه، تنظيم كرده است كه پس از تشريح و تبيين كامل، آن‌ها را نقد و بررسى مى‌كند: | بخش دوم فرضيه‌هاى دولت مهدوى در انديشه شيعه را در سه فصل، در بيان سه فرضيه، تنظيم كرده است كه پس از تشريح و تبيين كامل، آن‌ها را نقد و بررسى مى‌كند: | ||
# فرضيه «انتقام و پايان تاريخ (بدون تشكيل دولت)»: مؤلف اين فرض را در صورتى مى‌داند كه ما قيام حضرت مهدى(عج) را منحصر در مورد خونخواهى و انتقام از دشمنان خدا بدانيم. | # فرضيه «انتقام و پايان تاريخ (بدون تشكيل دولت)»: مؤلف اين فرض را در صورتى مى‌داند كه ما قيام حضرت مهدى(عج) را منحصر در مورد خونخواهى و انتقام از دشمنان خدا بدانيم. | ||
# «دولت اقتدارگرا و مبتنى بر قدرت فيزيكى»: نويسنده اين فرضيه را طبق برداشت ظاهرى و | # «دولت اقتدارگرا و مبتنى بر قدرت فيزيكى»: نويسنده اين فرضيه را طبق برداشت ظاهرى و نا[[الکافی|كافى]] از روايات دانسته و در نقد آن، از انگاره‌هاى ذيل استفاده كرده است: استفاده از منطق و قدرت، سيره و روش مهدوى، بررسى روايات خشونت، شفقت يا شدت و... | ||
# «دولت اخلاقى مبتنى بر ساختار امامت»: در اين فصل، دولت مهدوى با توجه به ابعاد تربيتى و معنوى انسان‌ها و تحقق اهداف غايى قيام با تغيير در رفتار، كردار، اخلاق و بينش آنان، بررسى شده است. مؤلف تصريح دارد، غاياتى كه در فلسفه تاريخ اسلام مطرح است (عبوديت، تقرب به خدا و كسب فضيلت‌ها)، تنها با وجود دولتى امكان‌پذير است كه به ابعاد تربيتى، روحى و اخلاقى انسان‌ها توجه بيشترى داشته و به تزكيه، تهذيب نفس و رشد خردورزى آنان مى‌پردازد. | # «دولت اخلاقى مبتنى بر ساختار امامت»: در اين فصل، دولت مهدوى با توجه به ابعاد تربيتى و معنوى انسان‌ها و تحقق اهداف غايى قيام با تغيير در رفتار، كردار، اخلاق و بينش آنان، بررسى شده است. مؤلف تصريح دارد، غاياتى كه در فلسفه تاريخ اسلام مطرح است (عبوديت، تقرب به خدا و كسب فضيلت‌ها)، تنها با وجود دولتى امكان‌پذير است كه به ابعاد تربيتى، روحى و اخلاقى انسان‌ها توجه بيشترى داشته و به تزكيه، تهذيب نفس و رشد خردورزى آنان مى‌پردازد. | ||