۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
آیت‌الله حاج شيخ محمد جواد خراسانى در سال 1331ق. در شهر مقدس مشهد در خانواده علم و فقاهت ديده به جهان گشود. جد وى مرحوم حاج شيخ حسين از علماى بزرگ حوزه مشهد بود و همانند پدر بزرگش(جد اعلا) مرحوم شيخ محمد صادق، در آستان مقدس امام رضا(ع) موقعيت والايى داشت و به همين خاطر، از طرف آستانه به(فاضل) ملقب شده و به حاجى فاضل محولاتى مشهور گرديد و از آن پس اين لقب در ميان فرزندانش باقى ماند. | آیت‌الله حاج شيخ محمد جواد خراسانى در سال 1331ق. در شهر مقدس مشهد در خانواده علم و فقاهت ديده به جهان گشود. جد وى مرحوم حاج شيخ حسين از علماى بزرگ حوزه مشهد بود و همانند پدر بزرگش(جد اعلا) مرحوم شيخ محمد صادق، در آستان مقدس امام رضا(ع) موقعيت والايى داشت و به همين خاطر، از طرف آستانه به(فاضل) ملقب شده و به حاجى فاضل محولاتى مشهور گرديد و از آن پس اين لقب در ميان فرزندانش باقى ماند. | ||
پدر مؤلف، مرحوم حاجى شيخ محسن، معروف به حاجى فاضل، از علماى بزرگ خراسان و از شاگردان خوب مرحوم [[آخوند خراسانى]]، سيد محمد كاظم يزدى و شريعت اصفهانى بوده و همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]] و آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد | پدر مؤلف، مرحوم حاجى شيخ محسن، معروف به حاجى فاضل، از علماى بزرگ خراسان و از شاگردان خوب مرحوم [[آخوند خراسانى]]، سيد محمد كاظم يزدى و شريعت اصفهانى بوده و همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]] و آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] درس استاد خود، مرحوم [[آخوند خراسانى]] را تقرير مى‌كرده است. | ||
در كودكى به همراه پدر و مادر به بخش محولات از توابع تربت حيدريه كه موطن ييلاقى اجدادش بوده رفت. تقاضاى اهالى و اصرار آنان موجب ماندگارى والد ايشان در آن ديار گرديد. مؤلف، مقدمات را در همان‌جا، در محضر مرحوم والد، فراگرفت و براى ادامه تحصيل مدت كوتاهى به شهرستان كاشمر رفت و سپس راهى حوزه علميه مشهد مقدس گرديد. در مدرسه سعديه واقع در پايين پاى حضرت(هم اكنون جزو صحن آزادى است) كه توليت آن با عموى ايشان بوده است؛ سكنى گزيد و مشغول تحصيل شد. | در كودكى به همراه پدر و مادر به بخش محولات از توابع تربت حيدريه كه موطن ييلاقى اجدادش بوده رفت. تقاضاى اهالى و اصرار آنان موجب ماندگارى والد ايشان در آن ديار گرديد. مؤلف، مقدمات را در همان‌جا، در محضر مرحوم والد، فراگرفت و براى ادامه تحصيل مدت كوتاهى به شهرستان كاشمر رفت و سپس راهى حوزه علميه مشهد مقدس گرديد. در مدرسه سعديه واقع در پايين پاى حضرت(هم اكنون جزو صحن آزادى است) كه توليت آن با عموى ايشان بوده است؛ سكنى گزيد و مشغول تحصيل شد. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
تلاش بسيار او در امر تحصيل، او را از ديگر شاگردان مدرسه ممتاز ساخت و در رديف مدرسان خوب حوزه قرار داد. پس از مدتى تحصيل و تدريس، خود را نيازمند حوزه‌اى بزرگتر، مانند حوزه قم كه آن زمان با ورود آیت‌الله حائرى رونق گرفته بود و يا حوزه نجف ديد و سرانجام پس از مدتى ترديد، نجف را برگزيد و براى كسب فيض به آن ديار مقدس رفت. | تلاش بسيار او در امر تحصيل، او را از ديگر شاگردان مدرسه ممتاز ساخت و در رديف مدرسان خوب حوزه قرار داد. پس از مدتى تحصيل و تدريس، خود را نيازمند حوزه‌اى بزرگتر، مانند حوزه قم كه آن زمان با ورود آیت‌الله حائرى رونق گرفته بود و يا حوزه نجف ديد و سرانجام پس از مدتى ترديد، نجف را برگزيد و براى كسب فيض به آن ديار مقدس رفت. | ||
در حوزه نجف، از محضر آيات عظام و استادان بزرگى همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]]، اصطهباناتى، سيد محمود شاهرودى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد | در حوزه نجف، از محضر آيات عظام و استادان بزرگى همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]]، اصطهباناتى، سيد محمود شاهرودى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و سيد حسين اصفهانى(داماد آقا سيد ابوالحسن، معروف به آیت‌الله داماد) بهره برد. با پشت‌كارى كم‌نظير در مدت كمتر از پنج سال، به مقام عالى اجتهاد دست يافت، به گونه‌اى كه خود را بى‌نياز از حضور در درس استادان بزرگوار خويش ديد و به تحقيق و تدريس روى آورد و با تلاشى مضاعف، اين عرصه را پيمود و در رديف فضلاى بنام حوزه نجف قرار گرفت. | ||
از طرف مرحوم آیت‌الله قمى كه آن زمان در حوزه كربلا بوده و به ساماندهى و اصلاح آن مشغول بوده، براى تدريس دعوت شد و به حوزه كربلا رفت. طولى نكشيد كه مرحوم آیت‌الله اصفهانى، مرحوم آیت‌الله داماد را به كربلا فرستاد تا ايشان را متقاعد كند كه حوزه نجف بيشتر به وجود ايشان نيازمند است و بايد به نجف برگردد، بالاخره ايشان هم پذيرفت و دو مرتبه به نجف برگشت. | از طرف مرحوم آیت‌الله قمى كه آن زمان در حوزه كربلا بوده و به ساماندهى و اصلاح آن مشغول بوده، براى تدريس دعوت شد و به حوزه كربلا رفت. طولى نكشيد كه مرحوم آیت‌الله اصفهانى، مرحوم آیت‌الله داماد را به كربلا فرستاد تا ايشان را متقاعد كند كه حوزه نجف بيشتر به وجود ايشان نيازمند است و بايد به نجف برگردد، بالاخره ايشان هم پذيرفت و دو مرتبه به نجف برگشت. | ||