۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class='wikiInfo'> | <div class='wikiInfo'> | ||
[[پرونده:NUR00632.jpg|بندانگشتی|ابن فوطی، | [[پرونده:NUR00632.jpg|بندانگشتی|ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type='authorName'|ابن فوطی، | ! نام!! data-type='authorName'|ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
«ابوالفضل، كمال الدين، | «ابوالفضل، كمال الدين، عبدالرزاق بن احمد بن محمد بن ابى‌المعالى شيبانى»، معروف به [[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] و ابن صابونى، مورخ، اديب و كاتب حنبلى است كه در محرم 642ق / ژوئن 1244م، در شهر بغداد ديده به جهان گشود. | ||
او مروزى‌تبار بود و نسبش به «معن بن زائده شيبانى» مى‌رسيد. | او مروزى‌تبار بود و نسبش به «معن بن زائده شيبانى» مى‌رسيد. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] ، دوران كودكى را در خانه پدرى، در محله اعيانى خاتونيه شرق بغداد، گذراند و تحت توجه پدر بزرگ خانواده‌اش، مقدمات علم و ادب را فراگرفت. | [[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] ، دوران كودكى را در خانه پدرى، در محله اعيانى خاتونيه شرق بغداد، گذراند و تحت توجه پدر بزرگ خانواده‌اش، مقدمات علم و ادب را فراگرفت. | ||
او همراه پدرش، تاج الدين، در مجلسى كه «معجم الادباء» ياقوت در آن روايت مى‌شد، حضور مى‌يافت و موفق الدين، | او همراه پدرش، تاج الدين، در مجلسى كه «معجم الادباء» ياقوت در آن روايت مى‌شد، حضور مى‌يافت و موفق الدين، عبدالقاهر بن فوطى، دايى پدرش، او را به حفظ مقامات حريرى وامى‌داشت. احتمالاً گرايش او به صوفيان، از همين هنگام آغاز شد. | ||
وى چهارده سال بيش نداشت كه حادثه استيلاى مغولان بر بغداد (در 656ق) روى داد و بر زندگى آينده شخص او مؤثر افتاد. | وى چهارده سال بيش نداشت كه حادثه استيلاى مغولان بر بغداد (در 656ق) روى داد و بر زندگى آينده شخص او مؤثر افتاد. | ||
او و برادرش، بدر الدين | او و برادرش، بدر الدين عبدالوهاب، در اين حادثه، اسير و به آذربايجان برده شدند. از گفته‌هاى او چنين بر مى‌آيد كه اسارتش به‌صورت بردگى و بيگارى بوده است، نه به‌صورت محبوس شدن، آن‌گونه كه روزنتال پنداشته است. | ||
او در زمان اسارتش، در 657ق، در اهر، به خدمت «قطب الدين، | او در زمان اسارتش، در 657ق، در اهر، به خدمت «قطب الدين، عبدالقاهر اهرى»، حكيم صوفى و «شمس الدين، حبش فخّار» رسيد و به خانقاه‌هاى ديگر صوفيان تردد كرد. | ||
سال بعد در اهر، محضر «كمال الدين، محمد نخجوانى»، طبيب صوفى، را دريافت. | سال بعد در اهر، محضر «كمال الدين، محمد نخجوانى»، طبيب صوفى، را دريافت. | ||