ابن جزی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

ابو القاسم محمد بن احمد بن جزى كلبى متولد 693 ق 1294 م و متوفاى 741 ق- 1340 م،فقيه مالكى،مفسّر و شاعر غرناطى.ابن جزىّ،نام چند تن از علماى خاندان بنى جزى كه در سده‌هاى 7-9 ق-13-15 م در مغرب و اندلس مى‌زيسته‌اند و به«كلبى»معروفند.اين خاندان در اصل اهل ولبه از دژهاى براجله(واقع در جنوب غرناطه)بوده‌اند،نخستين فرد از اين خاندان، همراه حاكم اندلس ابو الخطّار حسام بن ضرار كلبى به هنگام فتح اندلس بر اين سرزمين آمد.

فقه،حديث،قرآن و ادب عرب را نزد ابو جعفر ابن زبير و قرائات را نزد ابو عبد اللّه ابن كمّاد قارى آموخت و از عبدالله بن احمد بن مؤذن و ابو وليد حضرمى حديث شنيد،سپس در سلك ملازمان ابو عبد اللّه ابن رشيد خطيب در آمد.وى از گروهى نيز روايت كرد كه ابن خطيب همۀ آنان را نام برده است.

وى اشعارى نيز به پيروى از شاعرانى چون ابو العلاى معرى،ابو طاهر سلفى و ديگران سروده است.محتواى آنها ستايش زهد و پرهيزكارى و نيز مدح پيامبر(ص)است.وى در آخرين شعر خود كه در ميدان جنگ سروده،آرزوى شهادت در راه خدا كرده است.ابن جزى در جنگ طريف كه ابن خطيب از آن به عنوان«الوقيعه الكبرى»و يا «يوم الكائنة بطريف»ياد كرده است و نزد اروپائيان به جنگ ريوسالادو مشهور است، كشته شد.