ابن عماد، عبدالحی بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد')
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR05805.jpg|بندانگشتی|ابن عماد، عبد الحی بن احمد]]
[[پرونده:NUR05805.jpg|بندانگشتی|ابن عماد، عبدالحی بن احمد]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|ابن عماد، عبد الحی بن احمد
! نام!! data-type='authorName'|ابن عماد، عبدالحی بن احمد
|-
|-
|نام های دیگر  
|نام های دیگر  
خط ۳۸: خط ۳۸:




ابو الفلاح عبد الحى بن احمد بن محمد عسكرى دمشقى معروف به ابن عماد حنبلى در رجب سال 1032 در دمشق به دنيا آمد. در آنجا نشو و نما يافت و علوم قرآن و فقه را نزد ايوب خلوتى و شمس الدين بن بلبان فرا گرفت. سپس به قاهره رفت و مدتى طولانى در آنجا ماند و از استادانى چون مزّاحى، شبراملسى و بابلى و قليوبى استفاده كرد. آنگاه به دمشق بازگشت و مشغول تدريس شد. از شاگردان او مى‌توان محبّى صاحب خلاصة الاثر، عثمان بن احمد نجدى و مصطفى حموى را نام برد.
ابو الفلاح عبدالحى بن احمد بن محمد عسكرى دمشقى معروف به ابن عماد حنبلى در رجب سال 1032 در دمشق به دنيا آمد. در آنجا نشو و نما يافت و علوم قرآن و فقه را نزد ايوب خلوتى و شمس الدين بن بلبان فرا گرفت. سپس به قاهره رفت و مدتى طولانى در آنجا ماند و از استادانى چون مزّاحى، شبراملسى و بابلى و قليوبى استفاده كرد. آنگاه به دمشق بازگشت و مشغول تدريس شد. از شاگردان او مى‌توان محبّى صاحب خلاصة الاثر، عثمان بن احمد نجدى و مصطفى حموى را نام برد.


محبى از طبع شعرى ابن عماد خبر داده و در عين حال گفته است تا آنجا كه اطلاع دارم شعرى از او باقى نماند. ابن عماد در ذيحجه سال 1089 در مكه مكرمه و پس از اداى حج از دنيا رفت. از وى تأليفات زير باقى مانده است: بغية اولى النهى فى شرح المنتهى، شرح بديعية ابن حجة الحموى، معطية الامان در فقه و شذرات الذهب.
محبى از طبع شعرى ابن عماد خبر داده و در عين حال گفته است تا آنجا كه اطلاع دارم شعرى از او باقى نماند. ابن عماد در ذيحجه سال 1089 در مكه مكرمه و پس از اداى حج از دنيا رفت. از وى تأليفات زير باقى مانده است: بغية اولى النهى فى شرح المنتهى، شرح بديعية ابن حجة الحموى، معطية الامان در فقه و شذرات الذهب.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش