۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ملا حسین واعظ کاشفى' به 'ملا حسین واعظ کاشفى'
جز (جایگزینی متن - 'ملک‌الشعراى بهار' به 'ملک‌الشعراى بهار ') |
جز (جایگزینی متن - 'ملا حسین واعظ کاشفى' به 'ملا حسین واعظ کاشفى') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
در فصل اوّل، «کلیاتى درباره مقتل و مقتلنگارى» ارائه شده و از «پیشینه مقتلنگارى در زبان عربى و فارسى» و نیز «منابع مورد استفاده مقتلنگاران» به‌صورت کوتاه و گذرا سخن به میان آمده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص13</ref>. | در فصل اوّل، «کلیاتى درباره مقتل و مقتلنگارى» ارائه شده و از «پیشینه مقتلنگارى در زبان عربى و فارسى» و نیز «منابع مورد استفاده مقتلنگاران» به‌صورت کوتاه و گذرا سخن به میان آمده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص13</ref>. | ||
نویسنده در دومین مبحث از این فصل به این موضوع اشاره می‌کند که بسیارى از محقّقان از جمله مؤلف روضات الجنات، روضة الشهداى ملا حسین واعظ کاشفى (متوفاى 910ق) را به‌عنوان اوّلین مقتل پارسى معرفى کردهاند، ولى بطلان این نظر بر اهل تحقیق پوشیده نیست؛ زیرا در قدمت زمانى برخى از متون منثورى که به نقل و بررسى وقایع عاشورا پرداختهاند، تردیدى وجود ندارد و در پیشینه نثر فارسى مىتوان عناوین این آثار و موضوعاتى را که درباره حادثه کربلا نگاشتهاند، به‌روشنى نشان داد. مرحوم [[بهار، محمدتقی|ملک‌الشعراى بهار]] از چهار کتاب به‌عنوان قدیمترین نثر فارسى یاد کردهاند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>. | نویسنده در دومین مبحث از این فصل به این موضوع اشاره می‌کند که بسیارى از محقّقان از جمله مؤلف روضات الجنات، روضة الشهداى [[کاشفی، حسین|ملا حسین واعظ کاشفى]] (متوفاى 910ق) را به‌عنوان اوّلین مقتل پارسى معرفى کردهاند، ولى بطلان این نظر بر اهل تحقیق پوشیده نیست؛ زیرا در قدمت زمانى برخى از متون منثورى که به نقل و بررسى وقایع عاشورا پرداختهاند، تردیدى وجود ندارد و در پیشینه نثر فارسى مىتوان عناوین این آثار و موضوعاتى را که درباره حادثه کربلا نگاشتهاند، به‌روشنى نشان داد. مرحوم [[بهار، محمدتقی|ملک‌الشعراى بهار]] از چهار کتاب به‌عنوان قدیمترین نثر فارسى یاد کردهاند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>. | ||
در فصل دوم، «سیماى امام حسین(ع) در نثر کهن پارسى» به تصویر کشیده شده و نمونههایى از مطالب پراکندهاى که در 24 متن کهن پارسى درباره سالار شهیدان آمده، ارائه شده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص13 </ref>. | در فصل دوم، «سیماى امام حسین(ع) در نثر کهن پارسى» به تصویر کشیده شده و نمونههایى از مطالب پراکندهاى که در 24 متن کهن پارسى درباره سالار شهیدان آمده، ارائه شده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص13 </ref>. | ||