الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[موسوی اردبیلی، عبدالکریم|سيد عبد الكريم موسوى اردبيلى]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی علیه السلام]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR00341.jpg|بندانگشتی|موسوی اردبیلی، عبد الکریم|250px]]
[[پرونده:NUR00937J1.jpg|بندانگشتی|تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی علیه السلام|250px]]


'''ميركريم موسوى كريمى'''، معروف به '''سيد عبد الكريم موسوى اردبيلى''' از مراجع تقلید، رئیس دیوان عالی کشور(1360-1368) و رئیس دانشگاه مفید قم، در هشتم بهمن 1304 در شهر اردبيل متولد گرديد. پدرش ميرعبد الرحيم، روحانى بزرگوار و مادرش زنى پارسا بود. وى در دو سالگى مادرش را از دست داد.
'''تحليلى از زندگانى سياسى امام حسن مجتبى عليه السلام'''، به قلم [[سپهری، محمد|محمد سپهرى]] ، ترجمه فارسى كتاب «الحياة السياسية للإمام الحسن(ع)» تأليف [[عاملی، جعفر مرتضی|علامه جعفر مرتضى عاملى]]  است.


تحصيلات خود را در دوران كودكى و در مكتب‌خانه آغاز كرد و در سال 1319ش، وارد مدرسه علميه ملا ابراهيم در شهر اردبيل شد. در دورانى كه وى وارد مدرسه طلبگى گشت، اين مدارس به علت اقدامات رضاشاه رونق چندانى نداشتند؛ مثلاً در همان زمان فقط چهار طلبه در آن مدرسه درس حوزوى مى‌خواندند. بعد از اينكه متفقين خاك ايران را اشغال كردند و رضاشاه بركنار شد، رونق اين مدارس بيشتر شد؛ در نتيجه موسوى اردبيلى در همان مدرسه به تدريس مشغول گرديد.
در اين تأليف، نويسنده با ديدى محققانه به تجزيه و تحليل وقايعى همت گمارده است كه به‌طور مستقيم يا غير مستقيم با زندگانى امام حسن(ع) ارتباط دارد و در مواردى آن حضرت نقش فعالى در تكوين آن بر عهده داشته است، مثل داستان مباهله و بيعت رضوان. برخلاف تاريخ‌نگاران و سيره‌نويسان، به نقل حوادث و تاريخچه زندگانى امام حسن مجتبى(ع) نپرداخته، بلكه زندگانى سياسى آن جناب را به‌طور دقيق تجزيه و تحليل كرده است.


وى در سال 1322 براى خواندن درس حوزوى در مراتب بالاتر، وارد شهر قم شد و حدوداً سه سال در اين شهر اقامت گزيد. وى در قم از محضر بزرگانى چون سيد محمدرضا گلپايگانى و سيد احمد خوانسارى تلمذ نمود.
مؤلف در اين كتاب، تنها به بررسى و تحليل زندگانى سياسى حضرت مجتبى(ع) در روزگار رسول اكرم(ص) و خلفاى سه‌گانه مى‌پردازد و به مطالعه زندگانى حضرت در روزگار خلافت ظاهرى اميرالمؤمنين(ع) و سپس دوران امامت خود آن حضرت(ع) نپرداخته است.


در 16 آبان 1324 همراه با يكى از همشهريانش كه هم‌زمان در قم طلبه بود، به طرف نجف حركت كرد و از طريق اروندرود و با قايق به عراق رفت. در نجف وى همراه با هم‌سفرش به مدرسه «سيد» رفت و حدوداً دو سال در نجف اقامت داشت.
كتاب از مقدمه مترجم، پيشگفتار مؤلف و سه فصل تشكيل شده است.


بعد از مدتى جو سياسى عراق به هم ريخت و هم‌زمان نامه‌اى نيز حاكى از بيمارى پدرش به دست وى رسيد. مجموع اين رويدادها باعث شد كه وى به همراه دو تن ديگر از دوستانش به قم بازگردد. نخست، تصورش بر اين بود كه دوباره به نجف براى ادامه تحصيل باز خواهد گشت، اما اين گونه نشد. وى در قم فعاليت خود را در حوزه علميه قم ادامه داد و حتى در انتشار مجله‌اى در قم به نام «مكتب اسلام» نيز سهيم بود.
فصل اول كتاب با عنوان «زندگانى سياسى امام حسن(ع) در عهد رسول خدا(ص)»، بيش از آنكه رنگ يك نوشته تاريخى داشته باشد، با بيانى خطابه‌اى و تأثيرگذار به تحكيم اعتقادات شيعه پيرامون امامت امام حسن(ع)، جايگاه آن و دفاع از آن با استفاده از حديث، تاريخ و تفسير پرداخته است. نويسنده با در نظر گرفتن پيش‌فرض‌هاى كلامى خود، به تحليل مسائل پرداخته است. منابعى كه در اين فصل مورد استفاده قرار گرفته بسيار متنوع و از لحاظ موضوعى منابع تفسيرى و روايى سنى و شيعه، تاريخى، سيره، صحابه‌نگارى، مناقب، مقاتل و غيره را در بر مى‌گيرد.


وى در سال 1339 به علت بيمارى و ضعف به توصيه پزشكان مجبور به مراجعت به اردبيل به‌طور موقتى شد. وى فعاليت‌هايى در اردبيل انجام داد كه به علت نيمه‌كاره ماندن اين فعاليت‌ها تا سال 1347 در اردبيل ماند تا اين كارها به پايان برسند. فعاليت‌هاى وى در بازگشت به اردبيل، شامل بازسازى مدارس، تدريس علوم حوزوى و همچنين تصميم به احداث يك كارخانه بود كه با ممانعت شاه روبه‌رو شد.
نويسنده بيان كرده است مواضع پيامبر(ص) در قبال حسنين(ع) حتى شدت عواطفى كه علناً نسبت به ايشان ابراز مى‌داشتند، انتخاب ايشان براى مباهله، شركت در بيعت رضوان، نشانه موقعيت منحصربه‌فرد آن‌ها و نيز تلاش پيامبر(ص) براى آماده كردن جامعه در پذيرفتن رهبرى و جانشينى آنان بود.


او در اردبيل فعاليت‌هاى سياسى نيز انجام داد. در زمان جنگ شش روزه اعراب و اسرائيل بود كه در آن زمان حكومت ايران از اسرائيل حمايت و بر ضد اعراب خبر منتشر مى‌كرد كه موسوى اردبيلى در منبرهاى خود به حمايت از اعراب سخنرانى كرد و باعث شد كه حكومت تصميم به دستگيرى وى بگيرد؛ هرچند به خاطر اعتصاب بقيه روحانيون از اين كار منصرف شده، به تذكر اكتفا كرد...
فصل دوم با عنوان «زندگانى سياسى امام حسن(ع) در عهد شيخين»، از غصب فدك و موضع حضرت زهرا(س) و حسنين(ع) در قبال آن آغاز شده است. در اين فصل عمدتاً از منابع تاريخى و روايى استفاده شده است كه البته منابع ضعيفى در اين بين ديده مى‌شود. اين فصل بيشتر رويكرد تاريخى به خود گرفته است، گرچه هنوز كمابيش موضع‌گيرى‌هاى ارزشى قابل مشاهده است....
<div class="mw-ui-button">[[موسوی اردبیلی، عبدالکریم|'''ادامه''']]</div>
 
<div class="mw-ui-button">[[تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی علیه السلام|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش