امامت و رهبری در نگاه عقل و دین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' (عج)' به '(عج)'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (عج)' به '(عج)')
خط ۳۹: خط ۳۹:
شاخصه‌های امامت از نظر اهل‌سنت: در این بخش، چنین آمده است که اهل‌سنت ویژگی‌های ممتازی برای خلیفه و امام قائل نیستند و او را مانند حاکمان معمولی بشر می‌دانند. از دیدگاه آنها، امام باید دارای صفاتی باشد که بتواند قبیله و عشیره خود را داشته باشد. همچنین، او باید به اندازۀ کافی علم و دانش داشته باشد که بتواند منصب قضاوت و داوری در امور مسلمانان را به‌خوبی انجام دهد و امور نظامی و سازماندهی نیروها و مرزداری را مدیریت کند. اهل‌سنت در تعریف امامت بر این باورند که امام اگرچه باید عالم و آگاه به مصالح امور دینی و دنیوی باشد، اما شرط عصمت (مصونیت از خطا و گناه) را در خلیفه لازم نمی‌دانند <ref>همان، ص81- 120</ref>.
شاخصه‌های امامت از نظر اهل‌سنت: در این بخش، چنین آمده است که اهل‌سنت ویژگی‌های ممتازی برای خلیفه و امام قائل نیستند و او را مانند حاکمان معمولی بشر می‌دانند. از دیدگاه آنها، امام باید دارای صفاتی باشد که بتواند قبیله و عشیره خود را داشته باشد. همچنین، او باید به اندازۀ کافی علم و دانش داشته باشد که بتواند منصب قضاوت و داوری در امور مسلمانان را به‌خوبی انجام دهد و امور نظامی و سازماندهی نیروها و مرزداری را مدیریت کند. اهل‌سنت در تعریف امامت بر این باورند که امام اگرچه باید عالم و آگاه به مصالح امور دینی و دنیوی باشد، اما شرط عصمت (مصونیت از خطا و گناه) را در خلیفه لازم نمی‌دانند <ref>همان، ص81- 120</ref>.


امامت خاصه: مراد از «امامت خاصه»، اثبات امامت [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] و یازده فرزند معصوم ایشان تا امام‌زمان (عج) است. این اثبات از طریق کتاب، سنت، عقل، و همچنین بیان ویژگی‌های شخصیتی، اخلاقی، مدیریتی، و آگاهی آنان از علم غیب صورت می‌گیرد. در این دیدگاه، امامت منصبی الهی است که تعیین و نصب آن بر عهدۀ خدا و پیامبر(ص) بوده و امام باید دارای صفات ویژه‌ای باشد که از جمله آنها می‌توان به عصمت، علم، و کفایت در مدیریت جامعه اشاره کرد<ref>همان، ص121- 167</ref>.
امامت خاصه: مراد از «امامت خاصه»، اثبات امامت [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] و یازده فرزند معصوم ایشان تا امام‌زمان(عج) است. این اثبات از طریق کتاب، سنت، عقل، و همچنین بیان ویژگی‌های شخصیتی، اخلاقی، مدیریتی، و آگاهی آنان از علم غیب صورت می‌گیرد. در این دیدگاه، امامت منصبی الهی است که تعیین و نصب آن بر عهدۀ خدا و پیامبر(ص) بوده و امام باید دارای صفات ویژه‌ای باشد که از جمله آنها می‌توان به عصمت، علم، و کفایت در مدیریت جامعه اشاره کرد<ref>همان، ص121- 167</ref>.


امامت و ویژگی‌های آن در اسلام: این بخش به بیان ویژگی‌های امام بر اساس آیات قرآن و سنت اختصاص دارد. امامت در اسلام، برخلاف حکومت‌های بشری، مقام و مرتبه‌ای بسیار ارجمند و عرفانی دارد و به دلیل ضرورت وجود امام معصوم، مقام آن تنزل پیدا نمی‌کند و نبوت برتر از آن نیست. برخی بر این باورند که مقام امامت بالاتر از مقام نبوت است و این نکته با استناد به قصۀ حضرت ابراهیم(ع) اثبات می‌شود که پس از تحمل سخت‌ترین امتحانات الهی و نیل به مقام نبوت و رسالت، خداوند مقام امامت را به او اعطا کرد<ref>همان، ص169- 228</ref>.
امامت و ویژگی‌های آن در اسلام: این بخش به بیان ویژگی‌های امام بر اساس آیات قرآن و سنت اختصاص دارد. امامت در اسلام، برخلاف حکومت‌های بشری، مقام و مرتبه‌ای بسیار ارجمند و عرفانی دارد و به دلیل ضرورت وجود امام معصوم، مقام آن تنزل پیدا نمی‌کند و نبوت برتر از آن نیست. برخی بر این باورند که مقام امامت بالاتر از مقام نبوت است و این نکته با استناد به قصۀ حضرت ابراهیم(ع) اثبات می‌شود که پس از تحمل سخت‌ترین امتحانات الهی و نیل به مقام نبوت و رسالت، خداوند مقام امامت را به او اعطا کرد<ref>همان، ص169- 228</ref>.