۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)'
جز (جایگزینی متن - 'بحار الأنوار' به 'بحار الأنوار') |
جز (جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
'''شرح دعاء الصباح'''، اثر [[سبزواری، هادی بن مهدی |حاج ملاهادى سبزوارى]]، متن و شرح دعاى صباح منسوب به امام على(ع) مى‌باشد كه به زبان عربى نوشته شده است. | '''شرح دعاء الصباح'''، اثر [[سبزواری، هادی بن مهدی |حاج ملاهادى سبزوارى]]، متن و شرح دعاى صباح منسوب به [[امام على (ع)]] مى‌باشد كه به زبان عربى نوشته شده است. | ||
اين كتاب، دومين اثر [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]]، پس از كتاب مفصّل «شرح الأسماء» در باب شرح دعاهاى مأثور مى‌باشد كه نويسنده در هفده رمضان 1267ق آن، را به پايان برده و خود بر آن حاشيه زده است <ref>مقدمه مصحح، ص هفت</ref>. | اين كتاب، دومين اثر [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]]، پس از كتاب مفصّل «شرح الأسماء» در باب شرح دعاهاى مأثور مى‌باشد كه نويسنده در هفده رمضان 1267ق آن، را به پايان برده و خود بر آن حاشيه زده است <ref>مقدمه مصحح، ص هفت</ref>. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
كتاب با مقدمه مصحح آغاز شده است. اين دعا كه به «مفتاح الفلاح و مصباح النّجاح» موسوم مى‌باشد، به امام على(ع) منسوب بوده و از شروح متعدّدى كه بر آن نوشته‌اند و صاحب «الذريعة» ذيل عنوان «شرح دعاى صباح» ذكر كرده است، برمى‌آيد كه همواره اين دعا مورد توجّه علما بوده است. نويسنده، متن دعا را بر اساس نسخه تصحيح‌شده «[[بحار الأنوار]]» مجلسى آورده است <ref>مقدمه مصحح، ص چهار</ref>. | كتاب با مقدمه مصحح آغاز شده است. اين دعا كه به «مفتاح الفلاح و مصباح النّجاح» موسوم مى‌باشد، به [[امام على (ع)]] منسوب بوده و از شروح متعدّدى كه بر آن نوشته‌اند و صاحب «الذريعة» ذيل عنوان «شرح دعاى صباح» ذكر كرده است، برمى‌آيد كه همواره اين دعا مورد توجّه علما بوده است. نويسنده، متن دعا را بر اساس نسخه تصحيح‌شده «[[بحار الأنوار]]» مجلسى آورده است <ref>مقدمه مصحح، ص چهار</ref>. | ||
نويسنده در اين كتاب، دعاى صباح را به فقراتى تقسيم كرده است و در شرح هر فقره، معمولا به نكات ادبى، به‌خصوص از لحاظ لغوى، معانى، بيان و بديع توجه خاص كرده و سپس به شرح ظاهر عبارت و آنگاه اغلب به تأويل و باطن عبارت مى‌پردازد <ref>همان، ص هفت</ref>. | نويسنده در اين كتاب، دعاى صباح را به فقراتى تقسيم كرده است و در شرح هر فقره، معمولا به نكات ادبى، به‌خصوص از لحاظ لغوى، معانى، بيان و بديع توجه خاص كرده و سپس به شرح ظاهر عبارت و آنگاه اغلب به تأويل و باطن عبارت مى‌پردازد <ref>همان، ص هفت</ref>. | ||