۱٬۷۹۹
ویرایش
روابط ایران و عربستان در سده بیستم (دوره پهلوی) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۵۲
، ۶ نوامبربدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
فصل پنجم به گسترش روابط در دوران ملک فیصل (۱۹۶4–۱۹75) اختصاص دارد، که بیشتر بر توسعه همکاریهای فرهنگی، تلاش مشترک برای جایگزینی ایده همبستگی اسلامی، و هماهنگی دیدگاههای مشترک منطقهای متمرکز بود<ref>همان، ص121- 148</ref>. | فصل پنجم به گسترش روابط در دوران ملک فیصل (۱۹۶4–۱۹75) اختصاص دارد، که بیشتر بر توسعه همکاریهای فرهنگی، تلاش مشترک برای جایگزینی ایده همبستگی اسلامی، و هماهنگی دیدگاههای مشترک منطقهای متمرکز بود<ref>همان، ص121- 148</ref>. | ||
بخش سوم: پایان سلطه بریتانیا بر خلیجفارس و مسئولیتهای منطقهای نوین ایران و سعودی؛ این بخش مهمترین مسائل منطقهای پس از اعلام خروج انگلستان از خلیجفارس در سال ۱۹۶۸ را تحلیل میکند | بخش سوم: پایان سلطه بریتانیا بر خلیجفارس و مسئولیتهای منطقهای نوین ایران و سعودی؛ این بخش مهمترین مسائل منطقهای پس از اعلام خروج انگلستان از خلیجفارس در سال ۱۹۶۸ را تحلیل میکند. فصل ششم به عوامل اختلافبرانگیز، بهویژه بحران جزایر سهگانه (تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی)، مسئله بحرین و سیاستهای نفتی دهه ۱۹۷۰ میپردازد و نشان میدهد که چگونه منافع مشترک امنیتی و اقتصادی دو کشور را به سمت همکاری برد<ref>همان، ص153- 192</ref>. فصل هفتم و هشتم بر تلاشهای امنیتی و فرامنطقهای ایران و عربستان، از جمله پیشنهاد ایران برای تأمین امنیت خلیجفارس، همکاریها در برابر تهدیدات نوین رادیکالیسم عربی و گسترش کمونیسم، و همچنین نقش هر دو کشور در حل مسئله فلسطین و رویارویی با چالشهای منطقهای قبل از انقلاب اسلامی تمرکز دارد<ref>همان، ص193- 240</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||