آیتی، عبدالحسین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
}}
}}


'''عبدالحسین آیتی بافقی یزدی''' (۱۲۸۸-۱۳۷۲ق/۱۲۴۹-۱۳۳۲ش)، ادیب، شاعر، نویسنده، مورخ و روزنامه‌نگار ایرانی که در دوران مختلف با تخلص‌های ضیایی، آواره و آیتی شعر می‌سرود. وی ابتدا از روحانیون بود، سپس به بهائیت گروید و از مبلغان برجسته آن شد، اما پس از ۱۸ سال با آگاهی از حقایق این فرقه، از آن برگشت و کتاب مشهور "کشف الحیل" را در نقد و افشای بهائیت نوشت.
'''عبدالحسین آیتی بافقی یزدی''' (۱۲۸۸-۱۳۷۲ق/۱۲۴۹-۱۳۳۲ش)، ادیب، شاعر، نویسنده، مورخ و روزنامه‌نگار ایرانی که در دوران مختلف با تخلص‌های ضیایی، آواره و آیتی شعر می‌سرود. وی ابتدا از روحانیون بود، سپس به بهائیت گروید و از مبلغان برجسته آن شد، اما پس از ۱۸ سال با آگاهی از حقایق این فرقه، از آن برگشت و کتاب مشهور "[[کشف الحیل]]" را در نقد و افشای بهائیت نوشت.


==ولادت==
==ولادت==