زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریب: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ال الدین' به 'ال‌الدین'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURزندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریبJ1.jpg | عنوان = زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریب | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = قنبری، امید (ویراستار) |زبان | زبان = فارسی | ک...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'ال الدین' به 'ال‌الدین')
خط ۳۴: خط ۳۴:
کتاب «زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریب» ویراستۀ امید قنبری، مجموعه‌ای ارزشمند از مقالات و نوشته‌ها در مورد زندگی و خدمات علمی دکتر بدرالزمان قریب، پژوهشگر نامدار زبان‌های باستانی ایران است. این اثر به بررسی ابعاد مختلف شخصیتی، علمی و فرهنگی این استاد برجسته می‌پردازد که نقش بسزایی در احیای زبان‌های باستانی ایران به ویژه زبان سغدی داشته است.
کتاب «زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریب» ویراستۀ امید قنبری، مجموعه‌ای ارزشمند از مقالات و نوشته‌ها در مورد زندگی و خدمات علمی دکتر بدرالزمان قریب، پژوهشگر نامدار زبان‌های باستانی ایران است. این اثر به بررسی ابعاد مختلف شخصیتی، علمی و فرهنگی این استاد برجسته می‌پردازد که نقش بسزایی در احیای زبان‌های باستانی ایران به ویژه زبان سغدی داشته است.


دکتر بدرالزمان قریب در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد. خانوادۀ وی همه عالمان علم و دین بودند و او نیز به تبع سایر افراد خانواده به تحصیل رو آورد. پس از اخذ دیپلم ادبی وارد دانشکدۀ ادبیات فارسی شد و از محضر استادانی چون جلال الدین همایی، ابراهیم پورداوود، صادق کیا، محمد معین، ذبیح‌الله صفا، پرویز ناتل خانلری، مدرس رضوی، احسان یارشاطر و محمد مقدم بهره برد. وی در سال ۱۳۳۸ راهی آمریکا شد و در دانشگاه پنسیلوانیا به تحصیل پرداخت و نزد استادانی چون مارک درسدن زبان سغدی را آموخت و در زمینۀ زبان سانسکریت و آواشناسی و زبان‌شناسی هندواروپایی تحصیل کرد. در سال ۱۳۴۴ با دفاع از رسالۀ دکتری خود با عنوان «تحلیل ساختاری نظام فعل در زبان سغدی» فارغ التحصیل شد.
دکتر بدرالزمان قریب در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد. خانوادۀ وی همه عالمان علم و دین بودند و او نیز به تبع سایر افراد خانواده به تحصیل رو آورد. پس از اخذ دیپلم ادبی وارد دانشکدۀ ادبیات فارسی شد و از محضر استادانی چون جلال‌الدین همایی، ابراهیم پورداوود، صادق کیا، محمد معین، ذبیح‌الله صفا، پرویز ناتل خانلری، مدرس رضوی، احسان یارشاطر و محمد مقدم بهره برد. وی در سال ۱۳۳۸ راهی آمریکا شد و در دانشگاه پنسیلوانیا به تحصیل پرداخت و نزد استادانی چون مارک درسدن زبان سغدی را آموخت و در زمینۀ زبان سانسکریت و آواشناسی و زبان‌شناسی هندواروپایی تحصیل کرد. در سال ۱۳۴۴ با دفاع از رسالۀ دکتری خود با عنوان «تحلیل ساختاری نظام فعل در زبان سغدی» فارغ التحصیل شد.


پس از بازگشت به ایران، دکتر قریب با رتبۀ استادیاری در دانشگاه شیراز مشغول به کار شد و به تدریس زبان‌های باستانی پرداخت. سپس به دانشگاه تهران منتقل شد و حضور وی در این دانشگاه فرصتی ارزشمند برای دانشجویان زبان‌های باستانی و علاقمندان به زبان سغدی بود. وی در سال ۱۳۷۷ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی پذیرفته شد و به مدیریت گویش‌های ایرانی انتخاب گردید.
پس از بازگشت به ایران، دکتر قریب با رتبۀ استادیاری در دانشگاه شیراز مشغول به کار شد و به تدریس زبان‌های باستانی پرداخت. سپس به دانشگاه تهران منتقل شد و حضور وی در این دانشگاه فرصتی ارزشمند برای دانشجویان زبان‌های باستانی و علاقمندان به زبان سغدی بود. وی در سال ۱۳۷۷ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی پذیرفته شد و به مدیریت گویش‌های ایرانی انتخاب گردید.