۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURزندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریبJ1.jpg | عنوان = زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریب | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = قنبری، امید (ویراستار) |زبان | زبان = فارسی | ک...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ال الدین' به 'الالدین') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
کتاب «زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریب» ویراستۀ امید قنبری، مجموعهای ارزشمند از مقالات و نوشتهها در مورد زندگی و خدمات علمی دکتر بدرالزمان قریب، پژوهشگر نامدار زبانهای باستانی ایران است. این اثر به بررسی ابعاد مختلف شخصیتی، علمی و فرهنگی این استاد برجسته میپردازد که نقش بسزایی در احیای زبانهای باستانی ایران به ویژه زبان سغدی داشته است. | کتاب «زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر بدرالزمان قریب» ویراستۀ امید قنبری، مجموعهای ارزشمند از مقالات و نوشتهها در مورد زندگی و خدمات علمی دکتر بدرالزمان قریب، پژوهشگر نامدار زبانهای باستانی ایران است. این اثر به بررسی ابعاد مختلف شخصیتی، علمی و فرهنگی این استاد برجسته میپردازد که نقش بسزایی در احیای زبانهای باستانی ایران به ویژه زبان سغدی داشته است. | ||
دکتر بدرالزمان قریب در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد. خانوادۀ وی همه عالمان علم و دین بودند و او نیز به تبع سایر افراد خانواده به تحصیل رو آورد. پس از اخذ دیپلم ادبی وارد دانشکدۀ ادبیات فارسی شد و از محضر استادانی چون | دکتر بدرالزمان قریب در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد. خانوادۀ وی همه عالمان علم و دین بودند و او نیز به تبع سایر افراد خانواده به تحصیل رو آورد. پس از اخذ دیپلم ادبی وارد دانشکدۀ ادبیات فارسی شد و از محضر استادانی چون جلالالدین همایی، ابراهیم پورداوود، صادق کیا، محمد معین، ذبیحالله صفا، پرویز ناتل خانلری، مدرس رضوی، احسان یارشاطر و محمد مقدم بهره برد. وی در سال ۱۳۳۸ راهی آمریکا شد و در دانشگاه پنسیلوانیا به تحصیل پرداخت و نزد استادانی چون مارک درسدن زبان سغدی را آموخت و در زمینۀ زبان سانسکریت و آواشناسی و زبانشناسی هندواروپایی تحصیل کرد. در سال ۱۳۴۴ با دفاع از رسالۀ دکتری خود با عنوان «تحلیل ساختاری نظام فعل در زبان سغدی» فارغ التحصیل شد. | ||
پس از بازگشت به ایران، دکتر قریب با رتبۀ استادیاری در دانشگاه شیراز مشغول به کار شد و به تدریس زبانهای باستانی پرداخت. سپس به دانشگاه تهران منتقل شد و حضور وی در این دانشگاه فرصتی ارزشمند برای دانشجویان زبانهای باستانی و علاقمندان به زبان سغدی بود. وی در سال ۱۳۷۷ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی پذیرفته شد و به مدیریت گویشهای ایرانی انتخاب گردید. | پس از بازگشت به ایران، دکتر قریب با رتبۀ استادیاری در دانشگاه شیراز مشغول به کار شد و به تدریس زبانهای باستانی پرداخت. سپس به دانشگاه تهران منتقل شد و حضور وی در این دانشگاه فرصتی ارزشمند برای دانشجویان زبانهای باستانی و علاقمندان به زبان سغدی بود. وی در سال ۱۳۷۷ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی پذیرفته شد و به مدیریت گویشهای ایرانی انتخاب گردید. | ||