۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
فصل پنجم: [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در سنگر دفاع از فلسفه: در این فصل، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] بهعنوان یک مدافع قدرتمند فلسفه معرفی میشود. نویسنده به فعالیتهای فکری و عملی او در مواجهه با چالشها و انتقاداتی که متوجه فلسفه میشد، میپردازد و تلاشهای او را برای حفظ و ترویج حکمت در جهان اسلام تحلیل میکند<ref>همان، ص214-181</ref>. | فصل پنجم: [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در سنگر دفاع از فلسفه: در این فصل، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] بهعنوان یک مدافع قدرتمند فلسفه معرفی میشود. نویسنده به فعالیتهای فکری و عملی او در مواجهه با چالشها و انتقاداتی که متوجه فلسفه میشد، میپردازد و تلاشهای او را برای حفظ و ترویج حکمت در جهان اسلام تحلیل میکند<ref>همان، ص214-181</ref>. | ||
فصل ششم: کوشش برای ویران کردن و تلاش برای ساختن: این فصل به فرایندهای فکری میپردازد که در آن اندیشهها یا نظامهای فکری موجود مورد نقد، نفی یا "ویران کردن" قرار گرفته و سپس بر اساس مبانی جدید، "بازسازی" یا "بنا" میشوند. این مفهوم شامل بررسی چالشهای فکری اشاعره با نقد کتاب «[[المحصل]]» [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]] و تلاش برای ایجاد ساختارهای نوین در تفکر و گسترش اندیشههای فلسفی توسط خواجه طوسی است<ref>همان، ص246- 215</ref>. | فصل ششم: کوشش برای ویران کردن و تلاش برای ساختن: این فصل به فرایندهای فکری میپردازد که در آن اندیشهها یا نظامهای فکری موجود مورد نقد، نفی یا "ویران کردن" قرار گرفته و سپس بر اساس مبانی جدید، "بازسازی" یا "بنا" میشوند. این مفهوم شامل بررسی چالشهای فکری اشاعره با نقد کتاب «[[المحصل]]» [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]] و تلاش برای ایجاد ساختارهای نوین در تفکر و گسترش اندیشههای فلسفی توسط [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه طوسی]] است<ref>همان، ص246- 215</ref>. | ||
فصل هفتم: عالم آگاهی و جنبش اندیشه در نخستین گام: این فصل، به موضوع مسئله ادراک انسان و تقسیم آن به قسم تصور و تصدیق، پرداخته شده است<ref>همان، ص284-247</ref>. | فصل هفتم: عالم آگاهی و جنبش اندیشه در نخستین گام: این فصل، به موضوع مسئله ادراک انسان و تقسیم آن به قسم تصور و تصدیق، پرداخته شده است<ref>همان، ص284-247</ref>. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
فصل دهم: نگاه عقل از جایگاه «ناکجا»: در این فصل، مسئله تقسیم امور به دو قسم بالذات و بالعرض موردبحث و بررسی قرار گرفته است<ref>همان، ص379- 351</ref>. | فصل دهم: نگاه عقل از جایگاه «ناکجا»: در این فصل، مسئله تقسیم امور به دو قسم بالذات و بالعرض موردبحث و بررسی قرار گرفته است<ref>همان، ص379- 351</ref>. | ||
فصل یازدهم: بلاغت و حکمت در آثار حکیم طوس: این فصل به بررسی دقیق شیوههای بحث و گفتوگو در آثار خواجه نصیرالدین طوسی اختصاص دارد. نویسنده تحلیل میکند که خواجه طوسی چگونه از استدلالهای منطقی، شیوههای بیان و تعامل فکری برای تبیین اندیشههای خود استفاده میکرده است<ref>همان، ص414- 381</ref>. | فصل یازدهم: بلاغت و حکمت در آثار حکیم طوس: این فصل به بررسی دقیق شیوههای بحث و گفتوگو در آثار [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] اختصاص دارد. نویسنده تحلیل میکند که خواجه طوسی چگونه از استدلالهای منطقی، شیوههای بیان و تعامل فکری برای تبیین اندیشههای خود استفاده میکرده است<ref>همان، ص414- 381</ref>. | ||
فصل دوازدهم: شیوهای پسندیده در راه رشد اندیشه: در این فصل، به توضیح این موضوع پرداخته شده است که انسان بهحسب ذات، متفکر و اندیشمند است<ref>همان، ص442-415</ref>. | فصل دوازدهم: شیوهای پسندیده در راه رشد اندیشه: در این فصل، به توضیح این موضوع پرداخته شده است که انسان بهحسب ذات، متفکر و اندیشمند است<ref>همان، ص442-415</ref>. | ||
فصل سیزدهم: نگاه نو و سخن تازه: در این فصل، به بیان این موضوع پرداخته شده است که خواجه نصیرالدین طوسی در مقام طرح پرسشها و هم در پاسخ به آنها، سخنان بدیع و تازهای گفته و یک سخن تازه با نگاه نو، بیارتباط نیست<ref>همان، ص470- 443</ref>. | فصل سیزدهم: نگاه نو و سخن تازه: در این فصل، به بیان این موضوع پرداخته شده است که [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در مقام طرح پرسشها و هم در پاسخ به آنها، سخنان بدیع و تازهای گفته و یک سخن تازه با نگاه نو، بیارتباط نیست<ref>همان، ص470- 443</ref>. | ||
فصل چهاردهم: هماهنگی شهود و اندیشه در یک گفتگوی شکوهمند: این بخش به چگونگی تلفیق دریافتهای باطنی و استدلالهای عقلی برای رسیدن به معرفت کاملتر اشاره دارد<ref>همان، ص498-471</ref>. | فصل چهاردهم: هماهنگی شهود و اندیشه در یک گفتگوی شکوهمند: این بخش به چگونگی تلفیق دریافتهای باطنی و استدلالهای عقلی برای رسیدن به معرفت کاملتر اشاره دارد<ref>همان، ص498-471</ref>. | ||