عشق: در سلوک شعر عرفانی جایی برای عشق نیست: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURدر سلوک شعر عرفانی جایی برای عشق نیستJ1.jpg | عنوان = عشق: در سلوک شعر عرفانی جایی برای عشق نیست | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = الهی، اصغر (نویسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = ۵۱۳۸۹ع ۷ی/ PIR F۱۹۳ | موضو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''عشق: در سلوک شعر عرفانی جایی برای عشق نیست''' تألیف اصغر الهی؛ این کتاب به نقد و بررسی کتاب «عاشقانه‌ها: گزینۀ سروده‌های شاعران امروز ایران» اثر نیاز یعقوب‌شاهی می‌پردازد و تحلیلی عمیق از مفهوم عشق در شعر معاصر فارسی ارائه می‌دهد.
'''عشق: در سلوک شعر عرفانی جایی برای عشق نیست''' تألیف [[الهی، اصغر|اصغر الهی]]؛ این کتاب به نقد و بررسی کتاب «[[عاشقانه‌ها: گزینۀ سروده‌های شاعران امروز ایران]]» اثر [[نیاز یعقوب‌شاهی]] می‌پردازد و تحلیلی عمیق از مفهوم عشق در شعر معاصر فارسی ارائه می‌دهد.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۲: خط ۳۲:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
کتاب '''عشق: در سلوک شعر عرفانی جایی برای عشق نیست''' اثر اصغر الهی، تحلیل عمیقی از مفهوم عشق در شعر معاصر فارسی ارائه می‌دهد. این کتاب که در واقع نقدی بر مجموعه شعر «عاشقانه‌ها» اثر نیاز یعقوب‌شاهی است، به بررسی تحول مفهوم عشق از شعر کلاسیک تا شعر نو می‌پردازد.
کتاب اثر [[الهی، اصغر|اصغر الهی]]، تحلیل عمیقی از مفهوم عشق در شعر معاصر فارسی ارائه می‌دهد. این کتاب که در واقع نقدی بر مجموعه شعر «عاشقانه‌ها» اثر [[نیاز یعقوب‌شاهی]] است، به بررسی تحول مفهوم عشق از شعر کلاسیک تا شعر نو می‌پردازد.


الهی در این اثر استدلال می‌کند که عشق در شعر معاصر ایران، به ویژه شعر نو، ماهیتی متفاوت از عشق در شعر سنتی دارد. به باور نویسنده، در شعر امروز عشق بیشتر جنبه‌ای انسانی و اندیشگی دارد تا فردی و احساسی. این تحول را می‌توان ناشی از شرایط اجتماعی و تاریخی خاص دوران معاصر دانست که شاعران را به سمت مفاهیم جمع‌گرایانه سوق داده است.
الهی در این اثر استدلال می‌کند که عشق در شعر معاصر ایران، به ویژه شعر نو، ماهیتی متفاوت از عشق در شعر سنتی دارد. به باور نویسنده، در شعر امروز عشق بیشتر جنبه‌ای انسانی و اندیشگی دارد تا فردی و احساسی. این تحول را می‌توان ناشی از شرایط اجتماعی و تاریخی خاص دوران معاصر دانست که شاعران را به سمت مفاهیم جمع‌گرایانه سوق داده است.