۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''السواد الأعظم في الكلام'''، تألیف حکیم و متکلم [[سمرقندی، اسحاق بن محمد]] (متوفى 342/335ق)، اثری کلامی (عقیدتی) است که به تبیین و شرح مسائل اساسی دین و عقاید اسلامی در قالب پرسشها یا مسائل میپردازد. این کتاب، از قدیمیترین متون در مکتب ماتریدی است که شروح متعددی بر آن نوشته شده است<ref>ر.ک: جلالی، سید لطفالله، ج24، ص535</ref>. | '''السواد الأعظم في الكلام'''، تألیف حکیم و متکلم [[سمرقندی، اسحاق بن محمد|ابوالقاسم اسحاق بن محمد حکیم سمرقندی]] (متوفى 342/335ق)، اثری کلامی (عقیدتی) است که به تبیین و شرح مسائل اساسی دین و عقاید اسلامی در قالب پرسشها یا مسائل میپردازد. این کتاب، از قدیمیترین متون در مکتب ماتریدی است که شروح متعددی بر آن نوشته شده است<ref>ر.ک: جلالی، سید لطفالله، ج24، ص535</ref>. | ||
انگیزه نگارش== | == انگیزه نگارش == | ||
لفظ «سواد اعظم»، در این کتاب و در سیاق مباحث کلامی آن، به گروهی اطلاق میشود که بهعنوان فرقه یا گروه نجاتیافته (فرقه ناجیه) از میان امت پیامبر اسلام (ص) شناخته میشوند. بر اساس روایتی که در منابع به آن اشاره شده، امت به هفتادوسه فرقه تقسیم خواهد شد که هفتادودو فرقه از آن، اهل آتش و تنها یک فرقه اهل بهشت خواهد بود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص2</ref>. این گروه نجاتیافته، همان «سواد اعظم» هستند. محتوای کتاب که به مسائل کلامی و عقیدتی میپردازد و «سواد اعظم» را بهعنوان فرقه ناجیه معرفی میکند و عقاید آنان را شرح میدهد، نشاندهنده تلاش برای تبیین اصول دین، مشخص کردن گروه رستگار از دیدگاه مؤلف و پاسخ به پرسشها یا ابهاماتی در این زمینه است. | لفظ «سواد اعظم»، در این کتاب و در سیاق مباحث کلامی آن، به گروهی اطلاق میشود که بهعنوان فرقه یا گروه نجاتیافته (فرقه ناجیه) از میان امت پیامبر اسلام (ص) شناخته میشوند. بر اساس روایتی که در منابع به آن اشاره شده، امت به هفتادوسه فرقه تقسیم خواهد شد که هفتادودو فرقه از آن، اهل آتش و تنها یک فرقه اهل بهشت خواهد بود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص2</ref>. این گروه نجاتیافته، همان «سواد اعظم» هستند. محتوای کتاب که به مسائل کلامی و عقیدتی میپردازد و «سواد اعظم» را بهعنوان فرقه ناجیه معرفی میکند و عقاید آنان را شرح میدهد، نشاندهنده تلاش برای تبیین اصول دین، مشخص کردن گروه رستگار از دیدگاه مؤلف و پاسخ به پرسشها یا ابهاماتی در این زمینه است. | ||