۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' »' به '»'
جز (جایگزینی متن - 'من لا يحضره الفقيه' به 'من لا‌يحضره الفقيه ') |
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
در ادامه اين فصل بررسى كتاب «كافى» با توجه به تقدم و نيز گستردگى موضوعات آن و نيز اشتمال آن بر بيش از 16 هزار روايت بر ديگر كتب مقدم شده است. اولين نكته در خصوص اسناد كافى، اتّكاء [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] بر سند قبلى در بيان اسناد بعدى است كه در اصطلاح «تعليق» گفته مى‌شود. دومين مطلب بررسى ادعاى صحت جميع روايات كافى است كه پس از بيان دلايل مدعيان، اين ادعا رد شده است. نكته سوم رفع ابهام از عبارت «عدّة من اصحابنا» در اسناد كافى است. در بسيارى از روايات، [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] سند خود را با عبارت ياد شده آغاز مى‌كند و رجاليون در تطبيق آن با روات اختلاف نظر دارند. اهميت اين بحث به جهت آن است كه با تعيين مصاديق عبارت مى‌توان درباره صحت و سقم اين روايات اظهار نظر كرد. در انتها نيز مشايخ [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] به ترتيب كثرت نقل، فهرست شده‌اند <ref>تبيان؛ متن كتاب، ص237-256</ref>. | در ادامه اين فصل بررسى كتاب «كافى» با توجه به تقدم و نيز گستردگى موضوعات آن و نيز اشتمال آن بر بيش از 16 هزار روايت بر ديگر كتب مقدم شده است. اولين نكته در خصوص اسناد كافى، اتّكاء [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] بر سند قبلى در بيان اسناد بعدى است كه در اصطلاح «تعليق» گفته مى‌شود. دومين مطلب بررسى ادعاى صحت جميع روايات كافى است كه پس از بيان دلايل مدعيان، اين ادعا رد شده است. نكته سوم رفع ابهام از عبارت «عدّة من اصحابنا» در اسناد كافى است. در بسيارى از روايات، [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] سند خود را با عبارت ياد شده آغاز مى‌كند و رجاليون در تطبيق آن با روات اختلاف نظر دارند. اهميت اين بحث به جهت آن است كه با تعيين مصاديق عبارت مى‌توان درباره صحت و سقم اين روايات اظهار نظر كرد. در انتها نيز مشايخ [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] به ترتيب كثرت نقل، فهرست شده‌اند <ref>تبيان؛ متن كتاب، ص237-256</ref>. | ||
بررسى «كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]] » با معرفى مؤلف بزرگوار آن محمد بن على بن بابويه قمى معروف به شيخ صدوق آغاز مى‌شود. اولين نكته‌اى كه در اسناد «فقيه» به آن اشاره شده، اتّكا آن بر مشيخه است. صدوق بيشتر روايات را تنها با ذكر راوى مباشر با امام نقل كرده و طريق خود آنان را در مشيخه‌اش آورده است. متأسفانه طريق صدوق به برخى از اين راويان در مشيخه موجود نيست و روايات آنان مرسل محسوب مى‌شود <ref>تبيان؛ متن كتاب، ص259-262</ref>. | بررسى «كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]]» با معرفى مؤلف بزرگوار آن محمد بن على بن بابويه قمى معروف به شيخ صدوق آغاز مى‌شود. اولين نكته‌اى كه در اسناد «فقيه» به آن اشاره شده، اتّكا آن بر مشيخه است. صدوق بيشتر روايات را تنها با ذكر راوى مباشر با امام نقل كرده و طريق خود آنان را در مشيخه‌اش آورده است. متأسفانه طريق صدوق به برخى از اين راويان در مشيخه موجود نيست و روايات آنان مرسل محسوب مى‌شود <ref>تبيان؛ متن كتاب، ص259-262</ref>. | ||
نكته سوم، بحث از ادعايى است كه تمامى روايات اين كتاب را حجت مى‌داند و آن را به فرازهايى از مقدمه «فقيه» مستند مى‌سازد. آنچه در مقدمه آمده اگر هم به معنى حجيت روايات فقيه باشد، اعتبار آن را نزد مؤلف ثابت مى‌كند و نمى‌تواند ملاك اطمينان براى ديگر فقها باشد <ref>تبيان؛ متن كتاب، ص263-266</ref>. | نكته سوم، بحث از ادعايى است كه تمامى روايات اين كتاب را حجت مى‌داند و آن را به فرازهايى از مقدمه «فقيه» مستند مى‌سازد. آنچه در مقدمه آمده اگر هم به معنى حجيت روايات فقيه باشد، اعتبار آن را نزد مؤلف ثابت مى‌كند و نمى‌تواند ملاك اطمينان براى ديگر فقها باشد <ref>تبيان؛ متن كتاب، ص263-266</ref>. | ||