الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:NUR00153.jpg|بی‌قاب|چپ|امام رضا علیه‌السلام|175px]]

'''ابوالحسن على بن موسى علیهما‌السلام''' (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنی‌عشر  علیهم‌السلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم  علیهم‌السلام است که به مدت 20 سال عهده‌دار امامت بود. [[نرم‌افزار کتابخانه تخصصی امام رضا علیه‌السلام نسخه دوم|نرم‌افزار کتابخانه تخصصی امام رضا علیه‌السلام]]، [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (ترجمه آقانجفی)|عيون أخبار الرضا عليه‌السلام]] و [[حکمت‌نامه رضوی]] نشانگر قطره‌ای از دریای دانش، حکمت و هدایت اوست.

مشهورترین لقب ایشان «رضا» بوده است كه بنابر روایتى در [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی‌)|عیون اخبار الرضا]] (13/1)، علت ملقب بودن آن حضرت به «رضا» این بوده است كه «رضی به المخالفون من أعدائه كما رضی به الموافقون من أولیائه و لم یكن ذلك لأحد من آبائه  علیهم‌السلام فلذلك سمی من بینهم بالرضا...»، یعنى هم دشمنان مخالف و هم دوستان موافق به (ولایت عهد او) رضایت دادند و چنین چیزى براى هیچ یك از پدران او دست نداده بود، از این رو در میان ایشان تنها او به «رضا» نامیده شد.

پس از آن كه محمد امین در بغداد كشته شد و خلافت در خراسان بر مأمون مسلم گردید، مأمون تصمیم گرفت تا خلافت را پس از خود به كسى كه غیر از خاندان بنى عباس باشد بسپارد و پس از تحقیق و بررسى در احوال علویان كسى را شایسته‌تر و برازنده‌تر از على بن موسى بن جعفر  علیهم‌السلام ندید و از این رو كس فرستاد و او را از مدینه به خراسان فرا خواند.

به احتمال قوى دلایل فضل و مأمون در انتصاب حضرت رضا علیه‌السلام به ولایت‌عهدى، سیاسى بوده است، زیرا پس از قتل امین اوضاع عراق و شام سخت آشفته بود و در میان بنى عباس فرد برجسته‌اى كه مورد قبول و رضایت همگان باشد وجود نداشت و مأمون با همۀ لیاقت و شخصیت سیاسى در عراق ناشناخته بود.

امام رضا (ع) در سفر به خراسان، در نیشابور حدیث سلسله‌الذهب را بیان کرد که بر اهمیت توحید و ولایت تأکید دارد. ایشان در دوران ولایتعهدی، به تبلیغ معارف دینی و پاسخگویی به شبهات پرداخت. سرانجام در سال ۲۰۳ قمری، به دستور مأمون مسموم شد و در سناباد توس به شهادت رسید. <span id="mp-more">[[امام رضا علیه‌السلام|'''ادامه ...''']]</span>