بخوان؛ یادنامه‌ی عطا طاهری بویراحمدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بخوان؛ یادنامه‌ی عطا طاهری بویراحمدی''' تألیف جمعی از نویسندگان به کوشش امراله نصرالهی و مهدی فاموری، مرحوم کی‌عطا طاهری بویراحمدی یکی از مردان فرهنگ‌ساز ایران است. با اینکه دل در گرو زادگاه خود داشت و پروردۀ ایل بود، اما میهن خود را از بن دندان دوست داشت و در راه اعتلای آن هیچ فروگذار نکرد؛ چون پروردۀ طبیعت بود و فرهنگ اصیلی ایلی داشت.

مرحوم کی‌عطا طاهری بویراحمدی یکی از این مردان فرهنگ‌ساز ایران است. با اینکه دل در گرو زادگاه خود داشت و پروردۀ ایل بود، اما میهن خود را از بن دندان دوست داشت و در راه اعتلای آن هیچ فروگذار نکرد؛ چون پروردۀ طبیعت بود و فرهنگ اصیلی ایلی داشت، در خانه‌اش به روی باز بود. همه از خوان نعمتش بهره می‌بردند. از استاد ایرج افشار، ایران‌شناس نامی و دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، استاد مسلم ادبیات فارسی تا جوانان گم‌نام ولی جویای معرفت به خانۀ کی‌عطا رفت و آمد داشتند. هر چه داشت سخاوتمندانه با ایشان تقسیم می‌کرد. از نان و نمک تا کتاب و آخرین یافته‌های علمی‌اش را در طبق اخلاص می‌گذاشت و این سخاوت طبیعت و ایل است. خانه‌اش بسان آرامگاه عشاق و میعادگاه دوستان و مخزن‌الاسرار مردم بود و چه صبورانه مسائل و مشکلات مردم را می‌شنید و به دنبال چاره‌جویی برای آنها بود.

کتاب‌خوانی جدی بود و در امامت‌دادن آن دستی گشاده داشت. زندگی خود را صرف آموختن و آموزاندن کرده بود و در این راه هیچ دل‌سرد نشد. کتابخانه‌اش برای وی مرکز جهان بود و برای جوانان آن دیار محل معرفت‌اندوزی و عشق‌ورزی یا پیر خود بود. قلمی روان و خوش‌خوان داشت و این لطف نوشته‌هایش را می‌افزود. آثارش به یک معنا حافظۀ تاریخی و تصویری ایل بود و در راه شناساندن آداب و رسوم ایل منبعی گران‌سنگ به حساب می‌آید، زمانۀ خود را به نیکی درک کرده بود و سعی در شناخت درست و شایستۀ آن داشت. این مهم را از نحوۀ مراوادت و تحقیقاتش می‌توان درک کرد. راستش هر چه از سجایای اخلاقی او بگوییم باز نیز می‌توان گفت. کی‌عطا طاهری بویراحمدی آموزگار فرهیخته‌ای بود که در کورۀ سوزندۀ روزگار سوخت تا چراغی باشد فرا راه رهروانی که دل در گرو ایل و ایران دارند. او این قرن را به نام خود ثبت کرده است و آموخته آموزش داده و رازها معنا کرده است.