کاریز فرهنگ؛ جشن‌نامه استاد حسین مسرت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کاریز فرهنگ؛ جشن‌نامه استاد حسین مسرت''' تألیف جمعی از نویسندگان به کوشش فرزانه غلامرضایی، زهرا دهقان دهنوی، این کتاب، دربرگیرندۀ مجموعه مقالات، یادداشت‌ها، خاطرات و نوشتارهایی است که به استاد «حسین مسرت» که آیینۀ تمام‌نمای صداقت، فروتنی، درست‌کاری و عشق است در زندگی و دانش‌ورزی، تقدیم شده است.

اصطلاح «کتابداری» دربارۀ حسین مسرت پیش از آنکه یادآور شغلی با همین نام باشد که وی سال‌های عمر خود را به بهترین شکل صرف آن کرده است، یادآور مرام و مسلکی است که وی در برخورد با کتاب در پیش گرفته است. اصطلاح کسی را «داری کردن» در گویش مردم یزد، به معنی خدمت کردن و بزرگ داشتن و محبت و توجه صرف کسی کردن است؛ این تعبیر یزدی بیشتر نشان‌دهندۀ مرام و مسلک و شیوۀ زندگی مسرت است که کتاب را مانند شخصی ارجمند و بلندمرتبه «داری» کرد و سال‌های عمر و جوانی را چنان به دقت و ظرافتی وقف شناختن و پروردن کتاب کرد که گویی «نازک آرای تن ساق گلی» را به جان کشته و آبیاری کرده است و به‌راستی چه وقفی والاتر و ارزشمندتر از وقف عمر و اشتیاق و عشق؟

آنچه حسین مسرت را میان پژوهشگران دیگر ممتاز می‌کند، کتابداری و آشنایی او با پس‌کوچه‌های کتاب است و آنچه او را از دیگر کتابداران متمایز می‌کند، روحیۀ پژوهش و قلم‌فرسایی اوست. جمع این دو ویژگی، وی را که گویی شاگرد خلف دیگر چهرۀ ماندگار این دیار، استاد ایرج افشار است، به پیری فرزانه و مرشد راهی بدل کرده که شمع راه بسیاری از محققان، نویسندگان و کتاب‌خوانان بوده است. و چه‌بسا افرادی که وی به شایستگی آنان را به مسیر سبز دانش و پژوهش سوق داده و به راه انداخته است.

این کتاب، دربرگیرندۀ مجموعه مقالات، یادداشت‌ها، خاطرات و نوشتارهایی است که به استاد «حسین مسرت» که آیینۀ تمام‌نمای صداقت، فروتنی، درست‌کاری و عشق است در زندگی و دانش‌ورزی، تقدیم شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4002 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>