الإجتهاد عند الشيعة الإمامية و أدواره و أطواره: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

الإجتهاد عند الشيعة الإمامية و أدواره و أطواره (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۱

۲ بایت حذف‌شده ، ۵ فوریه

جز

جایگزینی متن - 'علم‌الهدی، علی بن حسین' به 'سید مرتضی، علی بن حسین'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۵۳۱

ویرایش

@@ خط ۴۳: / خط ۴۳: @@
 اجتهاد نزد شیعه امامیه به‌منزله مکتبی با مشخصات روشن، بعد از غیبت امام دوازدهم از ائمه اهل‌بیت(ع) آشکار شد؛ چراکه نیاز به آن احساس شد و اما پیش از آن شیعیان هر حاجتی داشتند از ائمه(ع) می‌پرسیدند یا با ایشان مکاتبه می‌کردند یا از اصحاب مورد اعتماد ایشان می‌پرسیدند<ref>ر.ک: همان، ص13-12</ref>‏.
-حرکت اجتهادی در مذهب شیعه امامیه از اوایل قرن چهارم هجری تحول کیفی یافت و این حرکت مبارک در قرن پنجم به مرحله بسط و تحقیق وارد شد؛ این کار به دست امثال [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] (متوفی 413ق) و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] (متوفی 436) و [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] (متوفی 460ق) انجام شد. اگرچه حرکت اجتهادی مانند هر حرکت دیگری پس از وفات [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] دچار رکود نسبی شد و این وقفه قریب به یک قرن طول کشید، اما دوباره به نشاط خود برگشت و به دست فقهای بزرگی چون [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادریس حلی]] (متوفی 598ق)، با نشاط عمیق‌تر و گسترده‌تری به حیات خود ادامه داد<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>‏. از مهم‌ترین نتایج حرکت علمی [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادریس]] به‌کارگیری قواعد اصولی و افزودن دلیل عقلی به مصادر فقه به‌عنوان چهارمین دلیل است؛ همچنین عدم تجویز عمل به خبر واحد که احتمال صدورش از امام مشکوک است، از جمله نتایج این حرکت می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص128-126</ref>‏.
+حرکت اجتهادی در مذهب شیعه امامیه از اوایل قرن چهارم هجری تحول کیفی یافت و این حرکت مبارک در قرن پنجم به مرحله بسط و تحقیق وارد شد؛ این کار به دست امثال [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] (متوفی 413ق) و [[سید مرتضی، علی بن حسین|سید مرتضی]] (متوفی 436) و [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] (متوفی 460ق) انجام شد. اگرچه حرکت اجتهادی مانند هر حرکت دیگری پس از وفات [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] دچار رکود نسبی شد و این وقفه قریب به یک قرن طول کشید، اما دوباره به نشاط خود برگشت و به دست فقهای بزرگی چون [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادریس حلی]] (متوفی 598ق)، با نشاط عمیق‌تر و گسترده‌تری به حیات خود ادامه داد<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>‏. از مهم‌ترین نتایج حرکت علمی [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادریس]] به‌کارگیری قواعد اصولی و افزودن دلیل عقلی به مصادر فقه به‌عنوان چهارمین دلیل است؛ همچنین عدم تجویز عمل به خبر واحد که احتمال صدورش از امام مشکوک است، از جمله نتایج این حرکت می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص128-126</ref>‏.
 نویسنده از ظهور حرکت اخباری در اوایل قرن یازدهم به ‌دست [[استرآبادی، محمدامین بن محمدشریف|میرزا محمدامین استرآبادی]] (متوفی 1021ق)، به‌عنوان خطری عظیم و صدمه سنگینی بر حرکت اجتهادی شیعه یاد کرده که به‌عنوان مکتب اخباری‌‌گری در مقابل مکتب مجتهدین یا مکتب اصولی شناخته می‌شد<ref>ر.ک: همان، ص196</ref>‏. اخباریون معتقد بودند که علم اصول محصول مذهب تسنن است. منشأ این توهم، سابقه تاریخی اهل سنت در مباحث اصولی و نگارش کتب فراوان در این زمینه بود. خلاصه کلام اینکه علمای مکتب اصولی امامیه به هنگام تألیف و تدوین علم اصول، در جوانب فنی به‌مانند آنچه در کتب اصول فقه اهل سنت است، عمل کرده‌اند و دلیل آن پیشگامی علمای اهل سنت در این علم بوده است<ref>ر.ک: همان، ص201-200</ref>‏.