۱۹٬۴۵۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
این اثر، نخستین کتاب از مجموعه «سلسلة اللغة و الأدب» است و نامی از محقق آن درج نشده است. محقق، واژههای دشوار را معنا نموده و متن کتاب را در برخی آثار دیگر پی گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20 و 28</ref>. او در پایان کتاب، تنبیهی را آورده و در آن به نکتهای از [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحیان توحیدی]]، دانشمند و ادیب و فیلسوف ایرانی سده چهارم هجری، درباره رغبت مردم به کتب [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص46-45</ref>. کتاب از هرگونه فهرستی تهی است. | این اثر، نخستین کتاب از مجموعه «سلسلة اللغة و الأدب» است و نامی از محقق آن درج نشده است. محقق، واژههای دشوار را معنا نموده و متن کتاب را در برخی آثار دیگر پی گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20 و 28</ref>. او در پایان کتاب، تنبیهی را آورده و در آن به نکتهای از [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحیان توحیدی]]، دانشمند و ادیب و فیلسوف ایرانی سده چهارم هجری، درباره رغبت مردم به کتب [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص46-45</ref>. کتاب از هرگونه فهرستی تهی است. | ||
==نویسنده الحنین الی الاوطان کیست؟== | |||
مدتی این اثر در مجموعهای با 18 کتاب و رساله از آنِ جاحظ شمرده شده، به چاپ میرسید. سپس محققی به نام «حسن سندوسی» در کتابش (أدب الجاحظ) در انتساب «الحنین» به جاحظ تردید افکند. هرچند محقق دیگری به نام «عبدالسلام هارون» با تأکید بر سه دلیل، آن را «جاحظیِ جاحظی» میداند. او میگوید: | |||
1. کتاب با روش نگارش جاحظ نوشته شده است؛ | |||
2. متن، شخصیتها و رخدادهای درون اثر از زمانۀ جاحظ فراتر نمیرود؛ | |||
3. همانندیهای فراوانی میان نص کتاب با نص آثار دیگر جاحظ، که به «جاحظیه» شُهره است، دیده میشود. | |||
اما نشانههای دیگری هست که نسبت کتاب را از جاحظ میزداید: | |||
1. نخست، اینکه پیشینیانْ کتابی را با این عنوان برای جاحظ به شمار نیاوردهاند مگر مجموعهای با 18 کتاب و رساله که بیشتر آنها از جاحظ است و در کتابخانه «داماد ابراهیم» در استانبول نگهداری میشود و بارها به نام او چاپ شده است؛ | |||
2. محمد بن اسحاق «ندیم» در این باره، دو کتاب را توثیق نموده است: نخست، کتاب کسروی است، که آن را «حُبُّ الأوطان» نامیده است؛ و دوم، کتاب ابن مرزبان است؛ | |||
3. ابن مرزبان نیز کتاب استاد خود «کسروی» را بارها توثیق نموده است؛ به ویژه آنکه او در مقدمهاش میگوید: من کتاب او را ورق زدم ... دیدم که وی بسیاری از شعرها، رسالهها، خبرهای ناب و معناهای دقیق و لطیف این فن را رها نموده و در اثرش نیاورده است. پس من از کتاب او آنچه را که پسندیدهام برگرفتم. خود نیز شنیدههایم را به آن افزودم سپس مجموعۀ آنها را باببندی نمودم تا کار اصلیام به حاشیه نرود. | |||
همه این قرینهها جایی برای تردید نمیگذارد که آن متنی را که ابن مرزبان از آن سخن میگوید، همان کتاب استاد او «کسروی» است که متاسفانه، با انتساب به جاحظ طبع شده است.<ref>ر.ک: العطیة، جلیل، ص131-129</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۳۷: | خط ۵۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه نویسنده و متن کتاب. | مقدمه نویسنده و متن کتاب. | ||
# العطیة، جلیل، «النصوص المحققة: کتاب الحنین إلی الأوطان لأبی منصور محمد بن سهل الکرخی» البغدادی، المورد، ربیع 1987م، جلد 16 - عدد 1. | |||
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/296411 | |||