۱۱۳٬۰۷۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شیرازی، ابراهیم بن علی' به 'ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دایره المعارف' به 'دایرةالمعارف') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شیرازی، ابراهیم بن علی' به 'ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
درعین‌حال اردبیلی در این اثر به تكمیل مراجع خود نیز پرداخته، و صریحاً بیان كرده است كه یكی از هدف‌های وی در تألیف این كتاب، بیان مسائلی است كه به نظر وی سخت نیازمند بررسی بوده، و در این آثار از قلم افتاده، یا مبهم مانده است. | درعین‌حال اردبیلی در این اثر به تكمیل مراجع خود نیز پرداخته، و صریحاً بیان كرده است كه یكی از هدف‌های وی در تألیف این كتاب، بیان مسائلی است كه به نظر وی سخت نیازمند بررسی بوده، و در این آثار از قلم افتاده، یا مبهم مانده است. | ||
وی در گردآوری این دسته مسائل نیز بر مهم‌ترین كتاب‌های فقها و علمای شافعی، از جمله: تهذیب، تعلیقه و فتاوی [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]]، نهایة المطلب [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|جوینی]]، الوسیط و البسیط [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی]]، [[الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي|الحاوی ماوردی]]، فتاوی قفال، [[المهذب فی فقه الإمام الشافعی|المهذب]] [[شیرازی، ابراهیم بن علی|ابواسحاق شیرازی]] و التذكرۀ بیضاوی تكیه دارد. | وی در گردآوری این دسته مسائل نیز بر مهم‌ترین كتاب‌های فقها و علمای شافعی، از جمله: تهذیب، تعلیقه و فتاوی [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]]، نهایة المطلب [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|جوینی]]، الوسیط و البسیط [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی]]، [[الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي|الحاوی ماوردی]]، فتاوی قفال، [[المهذب فی فقه الإمام الشافعی|المهذب]] [[ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی|ابواسحاق شیرازی]] و التذكرۀ بیضاوی تكیه دارد. | ||
الانوار ازآنجاكه مجموعه‌ای از نظریات و آراء علمای شافعی را در بر دارد، به زودی در سرزمین‌های اسلامی رواج یافت و به عنوان كتابی مرجع مورد استفادۀ فقها قرار گرفت و ازجمله متون متداول مورد مطالعۀ دانش‌پژوهان شمرده شد، چندانكه نسخه‌های خطی فراوانی از آن بر جای مانده است. | الانوار ازآنجاكه مجموعه‌ای از نظریات و آراء علمای شافعی را در بر دارد، به زودی در سرزمین‌های اسلامی رواج یافت و به عنوان كتابی مرجع مورد استفادۀ فقها قرار گرفت و ازجمله متون متداول مورد مطالعۀ دانش‌پژوهان شمرده شد، چندانكه نسخه‌های خطی فراوانی از آن بر جای مانده است. | ||