أبوالطيب المتنبي و ما له و ما عليه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR82078J1.jpg | عنوان = أبو الطیب المتنبي و ما له و ما علیه | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ثعالبی، عبدالملک بن محمد (نويسنده) عبدالحمید، محمد محیی‌الدین (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = | موضو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''أبوالطيب المتنبي و ما له و ما عليه'''، اثر ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبى (350-429ق)، کتابی است در معرفی ابوالطیب احمد بن حسین بن حسن بن عبدالصمد جعفی کندی، معروف به متنبی (303-354ق)، ادیب و شاعر برجسته عرب در سده چهارم هجری قمری که از بزرگ‌ترین شاعران تمام طول تاریخ عرب بوده و آوازه هیچ شاعری از شاعران عرب به پای شهرت او، چه در زمان حیات وی و چه پس از مرگ او، نرسیده است. این کتاب با تحقیق محمد محی‌الدین عبدالحمید، منتشر شده است.
'''أبوالطيب المتنبي و ما له و ما عليه'''، اثر [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد|ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبى]] (350-429ق)، کتابی است در معرفی [[ابوالطیب احمد بن حسین بن حسن بن عبدالصمد جعفی کندی]]، معروف به [[متنبی]] (303-354ق)، ادیب و شاعر برجسته عرب در سده چهارم هجری قمری که از بزرگ‌ترین شاعران تمام طول تاریخ عرب بوده و آوازه هیچ شاعری از شاعران عرب به پای شهرت او، چه در زمان حیات وی و چه پس از مرگ او، نرسیده است. این کتاب با تحقیق [[عبدالحمید، محمد محیی‌الدین|محمد محی‌الدین عبدالحمید]]، منتشر شده است.


نویسنده محور اصلی بحث خود در کتاب را دین متنبی، اخلاق او، تنبؤ وی (ادعای نبوت) و جایگاه و موقعیت او در میان علمای نحو، قرار داده است. وی پیش از پرداختن به این موضوعات، در مقدمه کوتاهی که در ابتدای کتاب آورده، به شخصیت جنجالی متنبی و وجود دیدگاه‌های متفاوت و گاه متناقض درباره او، اشاره کرده است؛ زیرا متنبی دارای شخصیتی خاص بود که پیروانش او را می‌ستودند و فضایلش را منتشر می‌کردند و اشعار وی را تفسیر می‌کردند و در مقابل، مخالفین و دشمنان او، به افشای کاستی‌ها و نواقص او پرداخته و او را به تمام نقایص انسانی متهم کرده و حتی به عقیده نویسنده، از دروغ بستن به وی نیز دریغ نمی‌کردند<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>.
نویسنده محور اصلی بحث خود در کتاب را دین متنبی، اخلاق او، تنبؤ وی (ادعای نبوت) و جایگاه و موقعیت او در میان علمای نحو، قرار داده است. وی پیش از پرداختن به این موضوعات، در مقدمه کوتاهی که در ابتدای کتاب آورده، به شخصیت جنجالی متنبی و وجود دیدگاه‌های متفاوت و گاه متناقض درباره او، اشاره کرده است؛ زیرا متنبی دارای شخصیتی خاص بود که پیروانش او را می‌ستودند و فضایلش را منتشر می‌کردند و اشعار وی را تفسیر می‌کردند و در مقابل، مخالفین و دشمنان او، به افشای کاستی‌ها و نواقص او پرداخته و او را به تمام نقایص انسانی متهم کرده و حتی به عقیده نویسنده، از دروغ بستن به وی نیز دریغ نمی‌کردند<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>.