۱۱۱٬۸۹۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURفرهنگ‌نامه داستان‌نویسان بوشهرJ1.jpg | عنوان =فرهنگ‌نامه داستان‌نویسان بوشهر | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = جان‌احمدیان، فرشید (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =افراز | مک...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''فرهنگ‌نامه داستان‌نویسان بوشهر''' تألیف فرشید | '''فرهنگ‌نامه داستان‌نویسان بوشهر''' تألیف [[جان‌احمدیان، فرشید|فرشید جان‌احمدیان]]، نویسنده در این کتاب، پس از بازنمایی مراحل گوناگون داستاننویسی در بوشهر، شرحی از زندگی نویسندگان بوشهری داده و کوشیده فهرستی توصیفی از آثار آنها به دست دهد. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
داستاننویسی در ایران، محصول معنوی شرایط سیاسی ـ اجتماعی نهضت مشروطه بود و بوشهر که در آن دوران نقشی اساسی در مناسبات تجاری و سیاسی کشور داشت، در تمامی زمینه‌ها تجربه‌هایی همسان با مرکز به دست می‌آورد. گرایش به داستاننویسی نیز یکی از وجوه اشتراک جامعه در آن شرایط بود. میل به داستان زمانی در بوشهر شکل گرفت که این بندر، آمادۀ پذیرش هر ایدۀ تازه‌ای برای نهضتی تاریخی شده بود. از جانبی دیگر انگلستان، حاکم بی‌چون‌وچرای مناطق جنوبی ایران، در این دوره حتی زبان اهالی بومی منطقه را تحت تأثیر قرار داده بود. | داستاننویسی در ایران، محصول معنوی شرایط سیاسی ـ اجتماعی نهضت مشروطه بود و بوشهر که در آن دوران نقشی اساسی در مناسبات تجاری و سیاسی کشور داشت، در تمامی زمینه‌ها تجربه‌هایی همسان با مرکز به دست می‌آورد. گرایش به داستاننویسی نیز یکی از وجوه اشتراک جامعه در آن شرایط بود. میل به داستان زمانی در بوشهر شکل گرفت که این بندر، آمادۀ پذیرش هر ایدۀ تازه‌ای برای نهضتی تاریخی شده بود. از جانبی دیگر انگلستان، حاکم بی‌چون‌وچرای مناطق جنوبی ایران، در این دوره حتی زبان اهالی بومی منطقه را تحت تأثیر قرار داده بود. | ||
مهم‌ترین اتفاق فرهنگی در دورۀ قاجاریه را باید تأسیس «مدرسۀ سعادت» در سال 1278 خورشیدی دانست. فعالیت‌های تجاری پرثمر در بوشهر، تأسیس مدرسه‌ای پررونق را در این شهر ایجاب می‌کرد. دو سال بعد از آغاز کار این مدرسه، میرزا علی‌آقا لبیب‌الملک شیرازی اولین چاپخانۀ بوشهر را افتتاح کرد. از اولین اقدامات میرزای شیرازی در چاپخانه، انتشار دو روزنامۀ «طلوع» و «مظفری» بود؛ با این هدف که مردم را با آخرین تحولات سیاسی کشور آشنا کند. داستان علمی ـ تخیلی «بیست هزار فرسنگ سیاحت تحت البحر» نوشتۀ ژول ورن با ترجمۀ میرزا یوسف‌خان اعتصام الملک در سال 1326 قمری با چاپ سنگی در این چاپخانه منتشر شد. استقبال مرم از این کتاب تا آنجا بود که میرزای شیرازی را واداشت تا به کتاب‌های ترجمه روی آورد و محصول این رویکرد، دو کتاب «نئلی» و «دکامرون» به ترجمۀ میرزا احمدخان دریابیگی بود. «سرگذشت شمس‌الدین و قمر» نوشتۀ میرزا حسن‌خان بدیع نصرت‌الوزرا اولین رمان ایرانی منتشرشده در این چاپخانه است. | مهم‌ترین اتفاق فرهنگی در دورۀ قاجاریه را باید تأسیس «مدرسۀ سعادت» در سال 1278 خورشیدی دانست. فعالیت‌های تجاری پرثمر در بوشهر، تأسیس مدرسه‌ای پررونق را در این شهر ایجاب می‌کرد. دو سال بعد از آغاز کار این مدرسه، میرزا علی‌آقا لبیب‌الملک شیرازی اولین چاپخانۀ بوشهر را افتتاح کرد. از اولین اقدامات میرزای شیرازی در چاپخانه، انتشار دو روزنامۀ «طلوع» و «مظفری» بود؛ با این هدف که مردم را با آخرین تحولات سیاسی کشور آشنا کند. داستان علمی ـ تخیلی «بیست هزار فرسنگ سیاحت تحت البحر» نوشتۀ ژول ورن با ترجمۀ میرزا یوسف‌خان اعتصام الملک در سال 1326 قمری با چاپ سنگی در این چاپخانه منتشر شد. استقبال مرم از این کتاب تا آنجا بود که میرزای شیرازی را واداشت تا به کتاب‌های ترجمه روی آورد و محصول این رویکرد، دو کتاب «نئلی» و «دکامرون» به ترجمۀ [[میرزا احمدخان دریابیگی]] بود. «سرگذشت شمس‌الدین و قمر» نوشتۀ میرزا حسن‌خان بدیع نصرت‌الوزرا اولین رمان ایرانی منتشرشده در این چاپخانه است. | ||
با پایان عصر مشروطیت و شکست آزادی‌خواهان و در نهایت انقراض سلسلۀ قاجاریه و بر مسندنشستن رضاشاه، دوره ای تازه در روابط سیاسی و اجتماعی ایران رقم خورد که داستاننویسی نیز از آن بی‌بهره نماند. در این دوره علی دشتی با رمان‌های «ایام محبس»، «فتنه»، «جادو» و «هندو» با رمانتیسیسمی که داعیۀ اصلاح طبقات بالای جامعه را داشت، از بحث برانگیزترین نویسندگانی بود که مروج این سبک ادبی شد و جایگاهی ویژه در پاورقی‌نویسی آن دوره پیدا کرد. هرچند هیچ‌گاه منتقدین ادبی و روشن‌فکران او را نویسنده‌ای درخور به حساب نیاوردند و معمولاً مورد نیش و کنایه قرار گرفته است؛ اما به هر حال او پیشگام داستاننویسی بوشهر بوده است؛ نهضتی ادبی که تا امروز هم ادامه دارد و نویسندگان بزرگی را به جامعۀ ادبی ایران معرفی کرده است. از این بین صادق چوبک، محمدرضا صفدری و منیرو روانی‌پور با ویژگی‌های خاص آثارشان بیشتری توجه منتقدین ادبی را به خود جلب کرده‌اند. | با پایان عصر مشروطیت و شکست آزادی‌خواهان و در نهایت انقراض سلسلۀ قاجاریه و بر مسندنشستن رضاشاه، دوره ای تازه در روابط سیاسی و اجتماعی ایران رقم خورد که داستاننویسی نیز از آن بی‌بهره نماند. در این دوره علی دشتی با رمان‌های «ایام محبس»، «فتنه»، «جادو» و «هندو» با رمانتیسیسمی که داعیۀ اصلاح طبقات بالای جامعه را داشت، از بحث برانگیزترین نویسندگانی بود که مروج این سبک ادبی شد و جایگاهی ویژه در پاورقی‌نویسی آن دوره پیدا کرد. هرچند هیچ‌گاه منتقدین ادبی و روشن‌فکران او را نویسنده‌ای درخور به حساب نیاوردند و معمولاً مورد نیش و کنایه قرار گرفته است؛ اما به هر حال او پیشگام داستاننویسی بوشهر بوده است؛ نهضتی ادبی که تا امروز هم ادامه دارد و نویسندگان بزرگی را به جامعۀ ادبی ایران معرفی کرده است. از این بین صادق چوبک، محمدرضا صفدری و منیرو روانی‌پور با ویژگی‌های خاص آثارشان بیشتری توجه منتقدین ادبی را به خود جلب کرده‌اند. | ||
نویسنده در این کتاب، پس از بازنمایی مراحل گوناگون داستاننویسی در بوشهر، شرحی از زندگی نویسندگان بوشهری داده و کوشیده فهرستی توصیفی از آثار آنها به دست دهد.<ref> [https://literaturelib.com/books/4541 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | نویسنده در این کتاب، پس از بازنمایی مراحل گوناگون داستاننویسی در بوشهر، شرحی از زندگی نویسندگان بوشهری داده و کوشیده فهرستی توصیفی از آثار آنها به دست دهد.<ref> [https://literaturelib.com/books/4541 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||