من أصول الفقه على منهج أهل الحديث: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در مقدمه کتاب پس از ثنای الهی و ذکر شهادتین، روایتی را از بخاری با این مضمون ذکر می‌کند: «گروهی از امت پیوسته قائم به امر خدا خواهند بود و کسانی که به آنها خیانت می‌کنند یا با آنان مخالفت می‌ورزند، صدمه‌ای به آنها نخواهند رساند تا وقتی که فرمان خدا – درحالی‌که آنها بر مردم پیروز هستند - فرا رسد». سپس روایتی را از [[ترمذی، محمد بن عیسی|ترمذی]] نزدیک به همین مضمون ذکر می‌نماید و متذکر می‌شود که بنا به عبارات بسیاری از علما - مثل [[مروزی، عبدالله بن مبارک|عبدالله بن مبارک]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و [[یزید بن هارون]] و [[ابراهیم بن حسن دیزیل همدانی]] - منظور از این گروه، اهل حدیث هستند. وی سپس نتیجه می‌گیرد: حال که آن طایفه پیروز و یاری‌شده، اهل حدیث هستند، پس فقه و اصول آنان نیز صحیح‌ترین فقه و اصول است و کسانی که اهل حدیث را به کم‌فهمی در فقه نسبت می‌دهند، خودشان درک درستی از فقه ندارند یا اهل حدیث را به‌درستی نمی‌شناسند...<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص5-6</ref>.