۱۰۶٬۸۳۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مروزی، عبدالله بن مبارک' به 'ابن مبارک، عبدالله بن مبارک'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'الزهد (ابهام زدایی)' به 'زهد (ابهام‌زدایی)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مروزی، عبدالله بن مبارک' به 'ابن مبارک، عبدالله بن مبارک') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
{{کاربردهای دیگر|زهد (ابهام‌زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|زهد (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''كتاب الزهد و يليه كتاب الرقائق'''، که نام صحیح آن با توجه به آنچه محقق کتاب گفته «كتاب الزهد و الرقائق» می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13</ref>، اثر [[ | '''كتاب الزهد و يليه كتاب الرقائق'''، که نام صحیح آن با توجه به آنچه محقق کتاب گفته «كتاب الزهد و الرقائق» می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13</ref>، اثر [[ابن مبارک، عبدالله بن مبارک|عبدالله بن مبارک مروزی]] (181ق)، معروف به [[ابن مبارک، عبدالله بن مبارک|ابن مبارک]]، نخستین اثر بازمانده کامل درباره زهد است<ref>ر.ک: مهمان‌نواز و همکاران، ص107</ref>. این اثر منبعی مهم و اصلی برای تدوین آثار بعدی در این‌باره شد<ref>ر.ک: همان، ص110</ref>. | ||
كتاب الزهد، توسط [[اعظمی، حبیب‌الرحمن|حبیب الرحمن اعظمی]] مورد تحقیق قرار گرفته و منتشر شده است. | كتاب الزهد، توسط [[اعظمی، حبیب‌الرحمن|حبیب الرحمن اعظمی]] مورد تحقیق قرار گرفته و منتشر شده است. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
دیگر نمونه بارز این تأثیر، کوشش وی برای ارائه متنی قابل استفاده برای عموم است؛ امری که اصلی‌ترین دغدغه اصلاحگران اجتماعی است. شیوه غالب در كتاب الزهد، یادکرد حکایات و داستان‌هایی کوتاه یا مفصل از حیات صحابه و تابعین است؛ حکایاتی همچون توبه داوود نبی، خشوع سلیمان نبی، داستان اویس قرنی، یا هرچه از این قبیل. گویی مؤلف می‌خواهد اندیشه اخلاقی منظور خود را در قالب داستان‌پردازی ترویج کند؛ چنان‌که برای عامه مفید باشد<ref>ر.ک: همان، ص122-123</ref>. | دیگر نمونه بارز این تأثیر، کوشش وی برای ارائه متنی قابل استفاده برای عموم است؛ امری که اصلی‌ترین دغدغه اصلاحگران اجتماعی است. شیوه غالب در كتاب الزهد، یادکرد حکایات و داستان‌هایی کوتاه یا مفصل از حیات صحابه و تابعین است؛ حکایاتی همچون توبه داوود نبی، خشوع سلیمان نبی، داستان اویس قرنی، یا هرچه از این قبیل. گویی مؤلف می‌خواهد اندیشه اخلاقی منظور خود را در قالب داستان‌پردازی ترویج کند؛ چنان‌که برای عامه مفید باشد<ref>ر.ک: همان، ص122-123</ref>. | ||
سرآخر، حضور [[ | سرآخر، حضور [[ابن مبارک، عبدالله بن مبارک|ابن مبارک]] در منطقه شام و بهره‌گیری‌اش از استادان شامی و جهادگرایی آن‌ها، وی را فراتر از اندیشه اصلاح‌طلبانه ثوری، همسو با اوزاعی به جهادگرایی نیز کشانده است. بدین‌سان، وی افزون بر تألیف اثری درباره فضیلت جهاد، ضمن كتاب الزهد نیز بر ضرورت آن تأکید می‌ورزد و آن را همچون شیوه مشارکت اجتماعی گرایندگان به زهد بازمی‌نمایاند<ref>ر.ک: همان، ص123-124</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||