أنس الفقیر و عز الحقیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''أنس الفقير و عز الحقير'''، اثر ابن قنفذ، ابوالعباس احمد بن حسن بن على بن خطیب قسنطینى (ح 740-810ق/1339-1407م)، کتابی است در شرح مسافرت نویسنده به مراکش و معرفی شیخ ابومدین الغوث و شاگردان و پیروان وی که با تصحیح محمد فاسی و ادولف فور، منتشر شده است.
'''أنس الفقير و عز الحقير'''، اثر [[ابن قنفذ، احمد بن حسن|ابن قنفذ، ابوالعباس احمد بن حسن بن على بن خطیب قسنطینى]] (ح 740-810ق/1339-1407م)، کتابی است در شرح مسافرت نویسنده به مراکش و معرفی شیخ [[ابومدین الغوث]] و شاگردان و پیروان وی که با تصحیح [[فاسی، محمد|محمد فاسی]] و [[ف‍ور، آدول‍ف‌|ادولف فور]]، منتشر شده است.


نام کتاب، «أنس الفقير و عز الحقير» می‌باشد، اما نویسنده پس از این عنوان، عبارت «في رجال من أهل التصوف أبي‌مدين و أصحابه» را نیز افزوده است و مصحح در کتاب، توضیح داده است که مسلما، این عبارت، برای توضیح موضوع کتاب بوده و جزو نام و عنوان آن، نمی‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ز</ref>.
نام کتاب، «أنس الفقير و عز الحقير» می‌باشد، اما نویسنده پس از این عنوان، عبارت «في رجال من أهل التصوف أبي‌مدين و أصحابه» را نیز افزوده است و مصحح در کتاب، توضیح داده است که مسلما، این عبارت، برای توضیح موضوع کتاب بوده و جزو نام و عنوان آن، نمی‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ز</ref>.


نویسنده در این کتاب، به معرفی شیخ ابومدین الغوث و شاگردان و پیروان وی پرداخته است، اما در واقع، او سخن از ابومدین را تنها به‌عنوان چهارچوبی برای اشاره به سفر و سیاحت خود در مراکش و دیدار و ملاقات با اهل تصوف آنجا، در نظر گرفته است و گواه این مدعا، آن است که علی‌رغم اعتماد او در شرح حال و ترجمه ابومدین و اصحابش بر کتاب «التشوف إلی رجال التصوف» ابن زیات یوسف بن یحیی تادلی مراکشی (متوفی 628ق)، اطلاعاتی که در این کتاب درباره زمان و مکان دفن افراد، آورده، کمتر از کتاب «التشوف» است و این امر نشان می‌دهد که آنچه در این کتاب مهم بوده، مشاهدات شخصی او و تماس‌هایی است که با رجال صوفیه داشته و بدین واسطه، به ذکر اخبار، حالات، مجاهدات و شرح حال و سیره آنها پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref>.
نویسنده در این کتاب، به معرفی شیخ [[ابومدین الغوث]] و شاگردان و پیروان وی پرداخته است، اما در واقع، او سخن از ابومدین را تنها به‌عنوان چهارچوبی برای اشاره به سفر و سیاحت خود در مراکش و دیدار و ملاقات با اهل تصوف آنجا، در نظر گرفته است و گواه این مدعا، آن است که علی‌رغم اعتماد او در شرح حال و ترجمه ابومدین و اصحابش بر کتاب «التشوف إلی رجال التصوف» ابن زیات یوسف بن یحیی تادلی مراکشی (متوفی 628ق)، اطلاعاتی که در این کتاب درباره زمان و مکان دفن افراد، آورده، کمتر از کتاب «التشوف» است و این امر نشان می‌دهد که آنچه در این کتاب مهم بوده، مشاهدات شخصی او و تماس‌هایی است که با رجال صوفیه داشته و بدین واسطه، به ذکر اخبار، حالات، مجاهدات و شرح حال و سیره آنها پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref>.


از این تحقیق که نویسنده درباره تصوف در مراکش در قرن هشتم هجری انجام داده است، روشن می‌شود که حرکتی که در روزگار حکومت موحدین در آن سرزمین آغاز شده و سابقه آن در کتاب «التشوف» آمده است، در قرن هشتم هجری و در روزگار مرینیان گسترش یافته و قدرتمند شد و این حرکت همان حرکتی است که در روزگار سعدیان و بعد از آن، به حرکتی تحریف‌شده و متکی بر کرامات و خوارق و خرافات تبدیل گردید...<ref>ر.ک: همان، صفحه ز - ط</ref>.
از این تحقیق که نویسنده درباره تصوف در مراکش در قرن هشتم هجری انجام داده است، روشن می‌شود که حرکتی که در روزگار حکومت موحدین در آن سرزمین آغاز شده و سابقه آن در کتاب «التشوف» آمده است، در قرن هشتم هجری و در روزگار مرینیان گسترش یافته و قدرتمند شد و این حرکت همان حرکتی است که در روزگار سعدیان و بعد از آن، به حرکتی تحریف‌شده و متکی بر کرامات و خوارق و خرافات تبدیل گردید...<ref>ر.ک: همان، صفحه ز - ط</ref>.