زرک‍وب‌ ش‍ی‍رازی‌، اح‍م‍د ب‍ن‌ اب‍ی‌ال‍خ‍ی‍ر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن ابی‌الخیر زرکوب شیرازی''' (حدود 670-789ق)، از عرفا و نویسندگان مشهور اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری، مؤلف کتاب «[[شیرازنامه]]» است.

نام کامل وی، ابوالعباس معین‌الدین احمد بن شهاب‌الدین‌ ابی‌الخیر حمزة بن الفضل حسن بن عزالدین مودود ذهبی، مشهور به زرکوب بن ابی‌الفضل محمد‌ بن معین‌ الدین‌ محمود اصفهانی شیرازی، می‌باشد<ref>ر.ک: ساسان‌پور، شهرزاد، ص94</ref>.

او در سفر بغداد بسیار مورد لطف شیخ شهاب‌الدین سهروردی متوفی 623ق، قرار گرفت؛ لذا تخمینا می‌شود گفت که در حدود سال 630ق، خانواده زرکوب اصفهانی‌الاصل، شیرازمسکن شد و از این تاریخ به بعد است که به شیرازی معروف گشتند<ref>ر.ک: همان</ref>.

تاریخ تولد ابوالعباس زرکوب مشخص نیست، هرچند حدس زده شده است که در تاریخ 681ق، به سن 10 یا 12 سالگی بوده، یعنی در حدود 670ق، متولد شده است<ref>ر.ک: همان، صفحه شانزده</ref>.

ابن زرکوب در دوران نوجوانی و جوانی به‌ تحصیل پرداخت‌. اساتید او عبارت بودند از:

# [[حاج رکن‌الدین منصور بن المظفر روزبهان]] (متوفی‌ 740‌ق)؛

# امین‌ محمد‌ بن علی بن مسعود (متوفی 745ق)<ref>ر.ک: همان</ref>.

[[جنید شیرازی، جنید بن محمود|جنید شیرازی]] تاریخ درگذشت او را ذی‌الحجه سنه 789ق، ذکر می‌کند و مدفن وی بقعه‌ای است که پدر و برادرش در آن به خاک سپرده شده‌اند و قبر او پس آرامگاه آن دو می‌باشد.

#شیرازنامه<ref>ر.ک: همان، صفحه هفده</ref>؛

#عهد الشاه الشیخ أبي إسحاق إینجو

<references />

# زرکوب شیرازی، ابوالعباس، «شیرازنامه»، اسماعیل واعظ جوادی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، 1350.

#[[:noormags:878857| ساسان‌پور، شهرزاد، «شیرازنامه ابن زرکوب شیرازی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، اردیبهشت 1391- شماره 168]].

{{وابسته‌ها}}

[[شیرازنامه]]