ابن فهد حلی، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''جمال‌الدين، ابوالعباس، احمد بن محمد بن فهد اسدى حلى''' (۷۵۷-۸۴۱ق)، یکی از بزرگترین فقیهان و محدثان و علمای امامیه در قرن هشتم و نهم هجری می‌باشد، بهترين معرف مقامات باطنى او، آثار و تأليفات باقى مانده از اوست كه حكايت از مقامات باطنى و معنوى او مى‌نمايد. گر چه ابن فهد در علوم مختلف از جمله فقه و تاريخ و كلام و غير اينها تأليفاتى دارد، اما نام او تداعى كنندۀ عرفان وسير و سلوك و زهد و تقوا است و بيشتر به‌اين صفات شهرت دارد و در یک نظر سريع به نوشته‌هاى او نيز این مطلب به خوبى مشاهده مى‌گردد. مهمترین کتاب او [[عدة الداعي و نجاح الساعي]] است که در موضوع دعا و سیر و سلوک نگاشته شده است.