العماديات: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

اگرچه نویسنده این کتاب صوفی است، لکن در این رسائل، تفکر صوفیانه محض را مورد ستایش قرار نداده (اگرچه به اسلوب ایشان نوشته است) و شیوه علمای متقدم را مدح کرده و بر سخن جنید بغدادی در وجوب تقید سالک تصوف به کتاب و سنت تأکید کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص3</ref>‏.

از جمله‌های رساله‌های کتاب عبارت است از:

* قاعدة في الصفات؛ در بخشی از این رساله چنین می‌خوانیم: پس ای سالک اگر تحقق عبودیت و خضوع به احکام ربوبیت را اراده کردی، پس بر تو لازم است که بر بساط صدق جلوس کنی و مولایت را و آنچه از عظمت شأن مختص به اوست و همچنین صفات فانی شایسته خود را مشاهده کنی... پس اول باید به غنای پروردگار واقف شوی که هرگاه آن تحقق یابد نفس خود را فقیر و مولایت را غنی خواهی یافت. پس از صفتی که مستحق آن نیستی بیزاری می‌جویی و به صفت ذاتی خود که همان فقر است متصف می‌شوی، پس بدین‌وسیله برای مولای غنی خود عبد خواهی شد<ref>ر.ک: همان، ص168-169</ref>‏.