تطهیر اهل الزوایا من خبائث الطوایا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تطهير أهل الزوايا من خبائث الطوايا'''، تألیف عبدالوهاب بن احمد شعرانی (8/797-973ق)، مشتمل بر آداب عزلت‌‌گزینی صوفیان در زوایاست که ابتدا آداب شیخ و سپس آداب مریدان مطرح شده است. این اثر با تحقیق احمد فرید مزیدی منتشر شده است.

این اثر، نوزدهمین کتاب در ترتیب تألیفات عبدالوهاب شعرانی است که بعضی از علما تعداد آنها را سیصد اثر دانسته‌اند. در این کتاب از حیات اجتماعی و علمی داخل زاویه به اعتبار نقش و جایگاه آنها در قرن دهم و قبل و بعدش ازاین‌جهت که مؤسسه تعلیمی و تربیتی بوده، سخن رفته است. شعرانی همه حوادثی که در داخل آن نقش داشته را رصد کرده است؛ به‌عنوان مثال ذکر کرده که از شروط شیخ زاویه آن است که در آموزش تمامی علوم از فقه و اصول و عقاید و نحو و مانند آن، مریدان را کفایت کند. همچنان‌که آداب برخورد مرید با شیخ را در زاویه و نیز آداب با دیگران را ذکر کرده است. او این کتاب را در سال 967ق، در انتهای حیاتش نوشته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص9</ref>.

در مقدمه کتاب، 87 اثر شعرانی و شرح حال و زمان و اسم و نسب و اخلاق او به‌اختصار مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص9-25</ref>.

کتاب آن‌گونه که شعرانی خود در ابتدای آن گفته، مشتمل بر هفت باب و خاتمه است. باب اول به جهت جایگاه شیخ و اینکه آداب فقرای زاویه از او ناشی می‌شود، به او اختصاص یافته است. بقیه ابواب تخصیصی در آنها نیست. خاتمه نیز در بیان فقرا و برادری و آداب ایشان است<ref>ر.ک: مقدمه مصنف، ص29</ref>.