حسن دل در سیر و سلوک الی الله: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

'''حسن دل در سیر و سلوک الی الله'''، اثر [[بیدآبادی، محمد بن محمدرفیع|محمد بیدآبادی]]، و تصحیح [[صدرایی خویی، علی|علی صدرایی خویی]] و [[نورمحمدی، محمدجواد|محمدجواد نومحمدی]]، از نامه‌های عرفانی به‌جای مانده از قرن دوازدهم است که زبان آن زودیاب و نثرش روان و شیواست. در آن به آیات و روایات استناد شده و از اشعار، سخنان بزرگان و ضرب‌المثل برای تفهیم بهتر بهره گرفته شده است.