۱۰۳٬۹۴۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام زدایی)' به 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام‌زدایی)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'زن (ابهام زدایی)' به 'زن (ابهام‌زدایی)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام زدایی)' به 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام‌زدایی)') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| زن (ابهام‌زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| زن (ابهام‌زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات ( | {{کاربردهای دیگر|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''نخستين زنان صوفى'''، ترجمه كتاب «[[طبقات الصوفية (للسلمي)|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات]]»، نوشته يكى از برترين صوفيان و متخصّصان تصوّف و آشنا به معارف اسلامى در قرن چهارم و پنجم هجرى، [[سلمی، محمد بن حسین |ابوعبدالرحمن محمد سلمى]] (325-412ق) است كه آن را [[حسینی، مریم|خانم مريم حسينى]] از عربى به فارسى ترجمه كرده و همراه با متن عربى در يك جلد منتشر ساخته است. در اين اثر، گزارش و شرح حال و زندگى و انديشه‌ها، سخنان، گفتار، رفتار و حالات هشتاد و دو نفر از زنان پارساى تاريخ اسلام از اقصا نقاط سرزمين‌هاى اسلامى، به‌خصوص ايران در باب مسائل عرفانى مانند عشق به خدا و عبادت او و زهد و ترك دنيا و... جمع و بيان شده است. اين كتاب با بيان شرح حال رابعه عدويه آغاز شده و با كسانى چون لبابه متعبده، شعوانه، فاطمه نيشابورى و... ادامه يافته و با عايشه دختر احمد طويل مروزى به پايان رسيده است. | '''نخستين زنان صوفى'''، ترجمه كتاب «[[طبقات الصوفية (للسلمي)|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات]]»، نوشته يكى از برترين صوفيان و متخصّصان تصوّف و آشنا به معارف اسلامى در قرن چهارم و پنجم هجرى، [[سلمی، محمد بن حسین |ابوعبدالرحمن محمد سلمى]] (325-412ق) است كه آن را [[حسینی، مریم|خانم مريم حسينى]] از عربى به فارسى ترجمه كرده و همراه با متن عربى در يك جلد منتشر ساخته است. در اين اثر، گزارش و شرح حال و زندگى و انديشه‌ها، سخنان، گفتار، رفتار و حالات هشتاد و دو نفر از زنان پارساى تاريخ اسلام از اقصا نقاط سرزمين‌هاى اسلامى، به‌خصوص ايران در باب مسائل عرفانى مانند عشق به خدا و عبادت او و زهد و ترك دنيا و... جمع و بيان شده است. اين كتاب با بيان شرح حال رابعه عدويه آغاز شده و با كسانى چون لبابه متعبده، شعوانه، فاطمه نيشابورى و... ادامه يافته و با عايشه دختر احمد طويل مروزى به پايان رسيده است. | ||